Samen is veel leuker dan alleen. Dat dacht ook Karlijn Wijten (39) uit Bergeijk, die het 10-jarig huwelijksjubileum met haar man Jaron (37) wilde markeren met een gezamenlijke tattoo. Nu denk je misschien aan hartjes, rozen of ringen maar niets is minder waar: het werden een bout en een moer.  Een luchtig idee met een diepere betekenis, in een periode waarin het gezin het niet altijd makkelijk heeft. “Onze slogans zijn: ‘Ik geef een hele moer om jou' en 'ik heb echt een bouthuwelijk'."

Het is eigenlijk niet hun ding, zo'n 'couples tattoo'. “Normaal gesproken word ik een beetje onpasselijk van dat soort romantische dingen”, bekent Karlijn. "Maar ik wilde onze liefde bezegelen met een tattoo. Tien jaar getrouwd zijn is een mooi jubileum om te vieren."

Ze struinde het internet af en tussen alle tattoos met 'king and queen' en 'his and hers' stuitte ze op een schets van een moer en bout. “Dat wilde ik wel als tattoo samen met Jaron. Hij werkt in de installatietechniek en is handig. Heel toepasselijk dus. Ik hou van dingen die anders zijn en waar een bepaalde soort humor in zit. Gelukkig vond Jaron het ook leuk."

Samen pasten ze het ontwerp wat aan. "Een dag voor onze trouwdag was er nog een plekje vrij bij de tattooshop. Dat heeft zo moeten zijn.” De moer kwam op Karlijns kuit, de bout op die van Jaron. “Als we naast elkaar staan, snap je de clou: de bout past in de moer. Dat kan je natuurlijk op meerdere manieren bekijken. Ons mam vond het vooral provocerend”, lacht Karlijn.

Hoewel de tattoo grappig is bedoeld, is het voor het stel ook een reminder dat ze samen sterk staan. “Drie jaar geleden kreeg ik long-covid”, vertelt Karlijn. “Het eerste half jaar was ik zo ziek dat Jaron mijn mantelzorger werd. Eigenlijk is hij dat nog steeds." Omdat ze zo weinig energie heeft, doet hij naast zijn fulltime baan vrijwel alles in het huishouden. "En dat met twee jonge kinderen van 5 en 7.”

Hoe een dag verloopt, is voor Karlijn telkens afwachten. “De ene dag gaat beter dan de andere. Ik kan geen grote inspanningen doen, daar moet ik soms dagen of weken van bijkomen. Om in de wereld van de installatietechniek te blijven: het voelt alsof een monteur in mijn hoofd en lijf de meterkast heeft opengetrokken, draadjes door elkaar heeft gehaald en niemand weet hoe het terug moet naar de fabrieksinstellingen.”

Door haar ziekte moest Karlijn noodgedwongen hulp zoeken en kreeg ze vanuit de gemeente hulp, onder meer in de vorm van een scootmobiel. "Natuurlijk huil je weleens, maar je moet toch door. Dan is het ontzettend fijn dat je dat samen kunt doen. Je moet zorgen dat je elkaar blijft vinden, want dit heeft een enorme impact op je gezin.”

Humor helpt hen door de moeilijke momenten heen. “Een van onze slogans is: ‘Ik heb echt een bouthuwelijk’”, zegt Karlijn met een dikke knipoog. "Nóg een leuke verwijzing naar onze tattoos. Het is belangrijk dat je na tien jaar huwelijk, waarin het op het gebied van gezondheid niet goed gaat, toch lichtpuntjes ziet en samen blijft lachen. Je kiest voor elkaar in voor- en tegenspoed.”

Nog een gezamenlijke tattoo zit er voor het stel niet in. “Het is prima zo. We moeten er zelf heel hard om lachen en met onze witte melkflesbenen ziet de buitenwereld ze toch niet zo vaak. Het is meer voor onszelf en het past bij ons."

Hier lees je alle verhalen van Mijn tattoo en zijn verhaal.