Samen met enkele collega's was Zoomer in Afghanistan, waar ze op verzoek van het ministerie van Defensie twee optredens deed. Haar vertrek terug naar Nederland liep echter drie dagen vertraging op. Zoomer: "Het militaire vrachtvliegtuig waarin wij zouden terugvliegen, was defect. Een Amerikaans toestel was neergestort. Er was veel commotie. Wij moesten wachten."

"In de tien dagen dat wij daar zaten, zijn er aan de Nederlandse kant twee slachtoffers gevallen. Niet bij een schietincident. Het gebeurde bij een motorongeval. Maar toch."
Jolanda tijdens een optreden in Nederland (foto: Berk Music)
Verbaasd
Zoomer was verbaasd over hoeveel Nederlanders er nog in Afghanistan zitten. "Die vechten niet meer, maar zijn nog zeker een jaar bezig met het verkopen of naar Nederland terugverhuizen van materieel. Terwijl er raketaanvallen zijn."

Om die reden moesten de artiesten continu een scherfvest van 15 kilo, een helm, een stofkapje en zonnebril dragen. "Bij een bepaald geluid moesten we plat op de grond gaan liggen. Eén keer was dat nodig. Angstaanjagend. Maar dat vijandige vliegtuig vloog zonder iets te doen over het kamp. Ik heb verder heel jonge Amerikaanse militairen gezien. Vol bewapend en pas zeventien jaar. Toen vroeg ik mij, als moeder van een 17-jarige dochter, wel even af 'wat doen die kinderen hier?'."
Foto: Berk Music
Onderscheiding
Aan haar avontuur hielden Zoomer en de rest van de ploeg nog een onverwachte onderscheiding over. "Wij hebben van de generaal een Commanders Coin gekregen. Die onderscheiding is eigenlijk bestemd voor mensen die een bijzondere prestatie hebben geleverd, en krijgen zeker niet alle artiesten die hier optreden."

Lachend vervolgt ze: "Het zal wel toeval zijn, en vonden ze het zielig dat wij vertraging hadden. Maar Jan Smit heeft hem destijds bijvoorbeeld niet gekregen."