Alzheimer Leeft!

Ongeveer 1000 dagen geleden wordt er bij tante Irene (82) Alzheimer geconstateerd. Dat is het moment waarop nicht Maud haar camera pakt en het gezin volgt tijdens de leuke en de grappige, maar ook de pijnlijke momenten; de momenten van wanhoop, verwarring en onmacht. Bij wijze van hoge uitzondering mag Maud een rechtszitting aan huis bijwonen, met de camera. Hier wordt door de rechter besloten of tante Irene zelf nog beslissingsbevoegd is, en dus zélf mag beslissen of ze thuis kan blijven wonen. Maar ook de dagelijkse dingen waar tante Irene afscheid van moet nemen komen voorbij. Zo rijdt Maud samen met Irene en dochter Karen naar de rijtest van het CBR (en dit is dan ook meteen de laatste rit van tante Irene waar ze zelf achter het stuur zit, dit tot hoge verbazing van Irene zelf).Maar Maud staat ook stil bij de wijze levenslessen van Irene, over leven en de liefde. ‘Want ook al vergeet Irene de grote en kleine dagelijkse beslommeringen, hoe liefde voelt, of wie haar grote liefde is, zal ze niet snel vergeten’. Wat begon als een afscheid van Tante Irene werd een ode aan een vrolijke, bijzondere en grappige vrouw. Een vrouw die veel te geven had.