De zoon van oud-coureur Adrie van der Poel reed in de slotronde naar koploper Franck Bonnamour, liet de Fransman op de steile Via Salviati achter en kwam alleen aan. Daar ging hij met Nederlandse vlag boven het hoofd als wereldkampioen over de finish.
"Ik besef het allemaal nog niet goed", vertelde een uitgeputte Mathieu van der Poel tegen Omroep Brabant. "Ik ben ontzettend trots, hoewel het een pijnlijke race was. Ik had door mijn blessure erg mijn twijfels of het vandaag zou lukken. Ik heb er diep voor moeten gaan."
Van der Poel had erg veel aan de tips van zijn vader, oud-renner Adrie van der Poel. "Mijn vader had me geadviseerd om tot het einde te wachten met de jump. Dat bleek het juiste advies. Normaal demarreer ik eerder, maar mijn vader zei nu: 'blijf lang wachten'."
Reactie vader Adrie van der PoelVader Adrie van der Poel zelf zag zijn jongste zoon Mathieu de wereldtitel op de weg veroveren en is trots. Toch anders dan de wereldtitels in het veldrijden "Dit is een heel andere spanning. Bij de cross is het in nog geen uurtje gebeurd."
Daarbij was vader net als zoon wat onzeker vanwege een beenblessure. "De weg naar deze titel was veel moeilijker", vertelde een trotse Van der Poel, met de hele familie aanwezig in Florence. "De zelfverzekerdheid die Mathieu normaal heeft was omgeslagen in twijfel. Ik snap dat wel."
Wereldkampioen veldrijdenHet zilver was voor de Deen Mads Pedersen, brons ging naar de Albanees Iltjan Nika. Van der Poel werd eerder dit jaar al wereldkampioen veldrijden. Ook op de weg behaalde hij tal van successen. Zo won hij vier internationale etappekoersen, waaronder de Nations Cup-wedstrijd Trophée Centre Morhiban. Kort voor het WK won hij nog drie van de vier ritten en het eindklassement in de GP Rüebliland.
Van der Poel had er voor de race nog een hard hoofd in een kans te maken op de regenboogtrui. Hij liep anderhalve maand geleden een blessure op bij een valpartij. Sindsdien heeft hij er last van en heeft hij geen enkele wedstrijd zonder pijn kunnen rijden.
BlessureDoor de blessure kwam hij afgelopen dinsdag bij het WK in de tijdrit voor junioren niet verder dan een 50ste plaats. Van der Poel hoopte dat de blessure door behandelingen van een fysiotherapeut en door speciale spieroefeningen zou genezen, maar dat is niet gelukt.
"Ik ben naar Toscane gekomen om wereldkampioen bij de junioren te worden", zei Van der Poel vrijdag. "Maar de vraag is of dat nog realistisch is. De pijn wordt erger en erger."
Aan het parcours lag het niet. "Het is echt een rondje voor mij. Normaal gezien zou ik hier een gooi moeten kunnen doen naar de wereldtitel. Afwachten nu of dat haalbaar is." Dat bleek haalbaar. Meer dan zelfs.