Een paar weken geleden werd het belangrijkste werk afgerond: een drie kilometer lange nevengeul langs de rivier, die ervoor zorgt dat hoog water net iets minder hoog wordt. Hij is niet diep: een halve meter tot één meter. "Dan kunnen waterplanten wortelen, en de vissen kunnen hun ei kwijt, zegt Rademakers.  De oevers zijn niet steil, zodat vogels in ondiep  water kunnen scharrelen.
Een heel verschil met hoe het was: een diepe rivier met steile oevers met basaltblokken. Goed voor de schepen, maar slecht voor de natuur. Jos Rademakers: "We hebben hem recht gemaakt in jaren dertig, we hebben hem schoon gemaakt in de jaren zeventig, nu is het tijd om het leven terug te brengen in de rivier." Daarvoor zijn de boeren in het 225 hectare grote gebied uitgekocht. Voorheen was het één grote maïsvlakte."
PopulierenDe enorme populieren die langs de Maas stonden en waarvan er een aantal zijn gekapt, kregen een nieuwe bestemming. Niet naast de rivier, maar erin. In de nevengeul liggen ze nu als 'houtriffen', vastgeketend aan betonblokken. Rademakers denkt dat dit ideale plekken zijn voor vissen om hun eieren te leggen.
Toch blijft het voor hem ook deels een gok hoe de natuur reageert op de menselijke ingrepen in de uiterwaarden van de Maas. Of het inderdaad het el dorado wordt voor vissen en vogels dat Rademakers ervan verwacht. "Het is afwachten, de natuur is onvoorspelbaar. Zo zitten er nu allerlei dieren in de Maas die twintig jaar geleden niet voorkwamen, zoals de Aziatische korfmossel". 
Het werk in de Hemelrijkse Waard, tussen Oijen en Lithoijen, duurt nog tot het eind van dit jaar. Van de afgegraven klei worden onder meer bakstenen gemaakt.