"Het is buitengewoon feestelijk natuurlijk! Zestig jaar is ook voor een museum een behoorlijke leeftijd", vertelt directeur Errol van de Werdt glunderend. "Wat ik heel erg leuk vind, is dat we, ondanks die hoge leeftijd, erin geslaagd zijn om altijd vernieuwend bezig te zijn." Het museum voelt volgens hem daardoor nog steeds heel jong en energiek.

Verhuizing
Het Tilburgse Textielmuseum werd geopend in 1958 in een fabrikantenwoning aan de Gasthuisstraat, nu de Gasthuisring. In de beginjaren trok het museum een paar duizend bezoekers per jaar, maar dat aantal is inmiddels opgelopen naar zo’n 80.000. Vanwege het snel stijgende bezoekersaantal, moest het museum in 1986 verhuizen naar de voormalige textielfabriek van C. Mommers& Co aan de Goirkestraat.

Zestig jaar geleden begon het allemaal met een grote hoeveelheid boeken, afbeeldingen, doeken en een aantal machines. Eén van die machines was de Jacquard weefmachine.  "We werken nu met computergestuurde weefmachines. Dat werkt heel snel en heeft veel meer mogelijkheden", legt museumconservator Caroline Boot uit. 

Jan Taminiau en Viktor& Rolf
Een belangrijk onderdeel van het huidige museum is het Textiellab. Hier wordt constant gewerkt aan nieuwe stukken. Niet alleen door studenten, maar ook door bekende ontwerpers als Jan Taminiau en Viktor& Rolf. "Dit is een creatieve broedplaats waar jong en oud samen komen", aldus Boot.

In deze broedplaats werkt productontwikkelaar Stef Miero. Wanneer hij over zijn werk vertelt, straalt hij. "Het leuke is dat ik hier als restaurateur begonnen ben en ik nu werk als productontwikkelaar. Ik ben nog steeds met techniek bezig en vanuit de kunstenaars die krijg ik allerlei creatieve ideeën, waarmee we een product maken. En die twee dingen samen: dat is geweldig.” 

Liefde voor textiel
Eén ding hebben alle medewerkers van het museum met elkaar gemeen: de intense liefde voor textiel. "Ik hou enorm van mooie stoffen en ik ben natuurlijk constant bezig met het verzamelen van een collectie van bijvoorbeeld damasten en oude weefsels", vertelt conservator Caroline Boot. 

Net als haar collega Stef Miero, werkt ze al meer dan dertig jaar in het museum. "Textiel is iets wat heel soepel is, wat heel mooi valt", vindt Miero. "En door het allemaal samen te voegen, kun je hele mooie wandkleden maken. Dan zie je het vanaf een draad tot aan een wandkleed toe groeien en dat is heel mooi", vertelt Stef Miero. 

Volgens directeur Van de Werdt heeft textiel onbegrensde mogelijkheden. "We spelen hier met materialen, de nieuwste technologieën en met de blik van een kunstenaar of een designer die daar hele gekke dingen mee doet. Dat maakt textiel verre van stoffig. Het maakt textiel tot een heel interessant materiaal waar je mooie en spannende nieuwe dingen mee kunt doen."