Een loopbaan, die als hij naar zijn moeder had geluisterd, op zijn veertiende nooit was begonnen. Moeder Aerts moest niets hebben van het boksen, ook al had Peter het niet van een vreemde. Er waren meer mensen in de familie die deze edele sport beoefenden. Peters moeder had liever gezien dat hij voor een voetballoopbaan had gekozen.

'Kinderen doen het goed'
Tientallen jaren later kan de geboren Eindhovenaar zich wel wat van moeders zorgen voorstellen. Hij heeft immers een dochter én zoon (een tweeling overigens) die beiden kickboksen. “Het doet je toch wel wat als je ziet hoe je kinderen klappen krijgen. Zeker als ze op hun gezicht worden geslagen. Maar ze doen het goed. Ik kan er echt van genieten”, aldus Aerts in KRAAK., de talkshow van Omroep Brabant tv.

“Bovendien kunnen zij leren van de dingen die ik fout heb gedaan. Daar wil ik hen voor behoeden”, vertelt de 46-jarige Aerts, voor wie er schijnbaar geen grenzen waren. “Als de bel ging, ging de knop op, kreeg ik een adrenalinestoot en stond ik weer in de ring. Het is jij of ik en je loopt altijd wel een risicootje.”

Diverse hand- en voetbreuken
Pijntjes of niet, want de in Best opgegroeide kickbokser heeft het nodige opgelopen. “Ik heb mijn hand op een aantal plekken gebroken, een voetbreuk opgelopen en kamp al jaren met knieklachten. Ook had ik voor een partij veel last van mijn borstbeen, maar ik was niet tegen te houden. Blessures of niet, ik ging er gewoon voor al heb ik wel roofbouw gepleegd op mijn lichaam. Desondanks zou ik mijn tijd als kickbokser zo over willen doen. Zij het iets slimmer, ben wat te wild geweest.”

Die boodschap probeert hij over te brengen op zijn kinderen, de pupillen in de boksschool in zijn woonplaats Enschede én binnen de amateurbond die hij oprichtte n Japan.

'Ik werd er als filmster onthaald'
In het Aziatische land is de drievoudig K1-wereldkampioen sinds een jaar of twintig gigapopulair. “Daar ben ik echt een held, zoals Johan Cruijff hier. Ik was er wereldberoemd, terwijl op een uitzondering na niemand in Nederland me kende. Ook in de Verenigde Staten en Kroatië zagen liefhebbers me graag komen. Te gek. Ik werd er als een filmster onthaald. Ik hoefde maar met de vingers te knippen", blikt Aerts in het Omroep Brabant radioprogramma Sportlunch enthousiast terug op de tijd.

'Publiek stond op de banken'
"Ik kom nog geregeld in Japan, heb er pas nog gevochten tegen een worstelkampioen van bijna tweehonderd kilo. Het publiek stond op de banken, want ik heb het tot het eind volgehouden, al zag ik er niet meer uit.”

“Ik heb het altijd naar de zin in Japan. Dat land heeft me groot gemaakt. Bovendien: het is er zo relaxed. Er wonen zulke nette mensen. Je kunt daar zonder problemen je telefoon of geld, ook al is het twintigduizend euro, op tafel laten liggen wanneer je naar de wc gaat. Het ligt er nog wanneer je terug bent. En al is een wachtrij nog zo lang: Japanners sluiten altijd achteraan.”

'Klappen vallen best mee'
Wie aan kickboksen denkt, denkt aan bloed, zweet en pijn. Aerts: “Och, het is een keiharde sport, maar je weet wat er kan gebeuren. Je gaat wel met getrainde jongens om en hebt geleerd te ontwijken. En als je je nek goed weet te ontspannen, dan vallen de klappen best mee. De hardste tikken krijg je op de training.”

De levende legende vindt het jammer dat zijn sport een deel van zijn aantrekkingskracht aan het verliezen is en een negatief imago heeft. “Dat is echt zonde. Er gebeurt niet zoveel onoorbaars. Het zijn slechts een paar jongens die zich niet hebben gedragen.” Rico Verhoeven uit Halsteren hoort daar zeker niet bij. In hem ziet Aerts zijn gedoodverfde opvolger. In het verleden hebben ze een aantal keren tegenover elkaar gestaan. In 2010 namen de twee kickboksgiganten het tegen elkaar op voor een onderdeel van de film New Kids On The Block. Dat was nog voor de lol.

Tijd om te stoppen was gekomen
Drie jaar later ging het om het ‘eggie’. De import-Tukker nam het in – uiteraard de Japanse hoofdstad Tokio – op tegen Verhoeven. Aerts verloor nipt, maar droeg de nederlaag als een man. Zijn tijd om ermee te stoppen, was toen eigenlijk al gekomen.

Aerts: “Ik geef het roer graag over aan Rico. Die zit in de bloei van zijn leven. Ik moet toegeven aan mijn lichaam. Het is zwaar geweest, maar je kunt veel wanneer je echt wil. Het wordt dan een soort van gewenning. Elke keer weer een kick. Ik vond het leuk om nog één keer in eigen land een partij te boksen, met name voor mijn familie. Ik ben blij dat ik als kampioen ben gestopt. Mensen herinneren zich alleen de laatste wedstrijd.”