Jessica werd in de rechtszaal bijgestaan door onder anderen een medewerkster van het Openbaar Ministerie. “Enkele verdachten zouden ook op komen dagen, maar die zijn weggebleven. Ik had er overigens geen problemen mee gehad als ik ze weer had gezien”, vertelt de prostituee.

'Gespannen toegeleefd'
“Toch heb ik gespannen naar dit moment toegeleefd. De hele zaak is me natuurlijk niet in de koude kleren gaan zitten.” Te meer daar ze er heilig van overtuigd was dat ze zo is toegetakeld omdat ze transgender is.

“Waarom zou je anders zo lang onnodig doorgaan met slaan en schoppen?”, vroeg ze zich eerder al hardop af. De rechtbank kon zich hierbij tot op zekere hoogte iets voorstellen, maar vond geen ‘objectieve aanknopingspunten’ die haar vermoedens te bevestigen.

Blij met schadevergoeding
“Er was tot zeven jaar geëist. Dat het uiteindelijk tweemaal zes en één keer drie jaar is geworden, daar heb ik vrede mee. Ook, omdat ik een schadevergoeding krijg. Als de veroordeelden niet in hoger beroep gaan, kan ik dit nu afsluiten.” Of dat echt het geval is, moet nog blijken.

Jessica erkent dat dat haar leven is veranderd sinds wat haar is overkomen in die koude parkeergarage in Best. “Ik ben voorzichtiger, achterdochtiger geworden. Ik ga ’s avonds niet meer zo vaak naar buiten. Mocht dit er wel van komen, dan voel ik me niet meer zo op mijn gemak wanneer ik voetstappen in de buurt hoor. Ook ben ik de afgelopen maanden verscheidene malen ’s nachts wakker geworden door angstaanvallen.”