"Het was iedere keer weer moeilijk als de zaak van mijn moeder in het nieuws kwam", vertelt Garbrecht. "Na 3,5 jaar mag het voor mij wel een keer afgelopen zijn."

Toch was hij bij de rechtszaak tegen de overvallers aanwezig. "Dat was zwaar, ja. Maar ik vond dat ik daar móest zitten, voor mijn moeder. Ik wilde de daders zien, weten wat voor types het zijn. Het zijn eigenlijk gewone jongens, die nu spijt hebben. Maar op het moment van de overval niet..."

LEES OOK: Verdachte vertelt huilend over de fatale overval op Mien Graveland (86) tijdens rechtszaak

Tipgevers
Hij kan 'grotendeels wel leven' met de straffen die zijn opgelegd. Maar het zit hem niet lekker dat twee verdachten de dans zijn ontsprongen. Die zouden de overvallers hebben getipt dat zijn moeder aardig wat geld zou hebben vanwege een erfenis.

"Dat is de basis van alles", vindt Garbrecht. "Als zij er niet waren geweest was die overval nooit gepleegd, denk ik. Maar volgens de rechter kun je zoiets zeggen en hoeft dit niet per se tot een overval te leiden. Dat zit mij een beetje dwars."

Schutting
Garbrecht was degene die zijn moeder zwaargewond in huis aantrof. Hij was gebeld op zijn werk. "Of ik even langs mijn moeder wilde gaan, omdat zij al een tijdje niets van zich had laten horen."

Toen hij voor de voordeur van zijn moeders huis stond, kon hij er niet in. "Ik had geen sleutel. Vervolgens ben ik over de schutting van de buurvrouw geklommen en heb ik de achterdeur opengebroken. Toen was ik al ongerust, want die deur was altijd open."

Ineens hoofdverdachte
Toen zag hij zijn moeder. Liggend op de grond, vastgebonden met tiewrap. "Ik heb haar bevrijd en daarna heb ik de ambulance en de politie gebeld. Toen was mijn moeder nog bij bewustzijn. Ze vroeg aan mij of ik het was. Toen zei ik: 'doe maar rustig, blijf maar liggen. Ales wordt geregeld'. Op dat moment denk je niet heel veel. Je wil zorgen dat ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kan. Tien minuten nadat ik in het ziekenhuis was, overleed ze."

Vanaf dat moment stond het leven van Garbrecht op zijn kop. "Alles wordt anders. Je mag je ouderlijk huis niet meer in, je mag moeder niet meer zien en alles wordt je uit handen genomen. En in het begin was ik hoofdverdachte, want ik had de deur opengemaakt. Ik moest alles inleveren: schoenen, dna... en ze wilden allerlei gesprekken met me hebben. Ze moesten zeker weten dat ik de dader niet was. Dat was raar en zuur. Daar zit je helemaal niet op te wachten..."

'We zullen het een plekje moeten geven...'
Nu de drie overvallers na 3,5 jaar zijn veroordeeld, is de zaak voor Garbrecht 'klaar'. "We zullen het een plekje moeten geven en het moeten afsluiten. Het is niet anders..."

In beroep gaan tegen de straf is nog een optie. "Maar we hebben nog niet besproken of we dat willen. Bij een eventueel hoger beroep ga ik in ieder geval niet zitten. Maar persoonlijk zou ik een hoger beroep wel willen. Vanwege de tipgevers die nu de dans ontsprongen zijn."