De vrouw werd bijna een jaar geleden zwaargewond gevonden. Ze was elf meter naar beneden gevallen van een balkon van het appartementencomplex waar ze woonde. Haar onderbuurman, Jordy M., ging die avond compleet door het lint.

Ze brak bijna al haar botten in haar gezicht. "Als ik onder de mensen ben voel ik de ogen op mijn gezicht branden. Ik voel me bekeken en vreselijk ongelukkig." De vrouw is meerdere keren geopereerd. Ze heeft een prothese nodig in haar gezicht, maar die kan nog steeds niet geplaatst worden.

LEES OOK: Jordy M. mishandelde buurvrouw op gruwelijke wijze, justitie eist tbs: 'Hij kan geen straf krijgen'

Kapotte oogzenuwen
Met haar linkeroog zal ze nooit iets meer kunnen zien. Het was zo beschadigd dat het niet meer te redden was. "Ik durf me nog niet zonder zonnebril te vertonen", lezen haar dochters voor. "Hoeveel operaties er ook nog komen, door de kapotte oogzenuwen zal de prothese nooit meebewegen en altijd opvallen in mijn gezicht."

Negen weken lang volgde ze intensieve therapie om te revalideren. "Ik moest alles opnieuw leren."

Hoe ernstig de vrouw was toegetakeld, bleek toen haar dochters haar moesten identificeren in het ziekenhuis. "Stel je eens voor dat je midden in de nacht door de politie uit je bed wordt gehaald en het enige wat ze je mogen vertellen is dat je moeder zwaargewond in het ziekenhuis ligt. Met gillende sirenes word je naar Rotterdam gebracht om je moeder te identificeren. Daar mag je haar gezicht niet zien want dat zou te traumatisch zijn."

'Mijn familie heeft in angst geleefd'
Het slachtoffer werd een aantal weken in coma gehouden na de mishandeling. "Mijn dochters, familie en naaste vrienden hebben een oneindigheid in de angst geleefd dat ik nooit meer wakker zou worden. En als ik wakker zou worden, zou ik waarschijnlijk blind en zwaar gehandicapt uit mijn coma ontwaken. Die onzekerheid moet vreselijk zijn geweest."

Jordy M. is compleet ontoerekeningsvatbaar verklaard door een psychiater. Het slachtoffer kan dat maar moeilijk verkroppen. "Omdat jij ontoerekeningsvatbaar was ben je volgens de wet niet strafbaar, is het volgens de wet niet jouw schuld. Maar gezien jouw verleden, dat jij al eerder psychotisch bent geweest, had je moeten ingrijpen. Waarom heb je in vredesnaam geen hulp gezocht?"

'Waarom moest ik in hemelsnaam dood?'
De vrouw heeft lang nagedacht of ze gebruik wilde maken van haar spreekrecht. "Dat betekende de confrontatie aangaan met alles wat ik voel." Toch besloot ze de verdachte toe te spreken. "Door jou heb ik levenslang. Terwijl jij straks weer vrij rondloopt alsof er nooit wat gebeurd is. Waarom moest ik in hemelsnaam dood?"

Behalve pijn en verdriet brengt de gedachte aan de verdachte ook heftige emoties naar boven bij de vrouw. "Geen enkele straf is zwaar genoeg en staat in het niet van wat jij mij en mijn dochters hebt aangedaan. Het enige wat ik kan hopen is dat jij levenslang gebukt gaat onder de schuld om wat je hebt gedaan en dat jij de rest van je leven net zoveel walging en minachting voelt voor jezelf als wij doen."

'Dat maakt van jou een moordenaar'
Ze besloot haar verhaal met een heftige conclusie. "Voor mezelf zou het misschien beter zijn geweest als ik het niet had overleefd. Dat maakt van jou een moordenaar. Voor mij zal je dat altijd zijn, een moordenaar van mijn leven."