Voor Staatsbosbeheer was het onderhoud aan de Peel een enorm project. Het natuurgebied was aan het verdrogen en dus waren harde maatregelen noodzakelijk. "Anders zou het unieke veengebied verdwijnen door de verdroging en zou er een bos komen", zegt Marcel Vermeulen, projectleider van Staatsbosbeheer.

'Bloed van de Peel
In 2012 begon het werk al. De provincies Limburg en Noord-Brabant, maar ook de Europese Unie legden het geld op tafel, zes miljoen euro. Er werden kades en stuwen aangelegd. De kades zijn bedoeld om het water in het gebied te houden, de stuwen om het waterpeil te reguleren. "Een stabiel waterpeil is belangrijk voor hoogveen", zegt Marcel Vermeulen. "Water is het bloed van de Peel."

Om meer water vast te kunnen houden, heeft Staatsbosbeheer ook de trosbessenstruiken weggehaald. Die groeiden vooral aan de zuidkant van de Mariapeel en de Deurnese Peel en waren een doorn in het oog van Staatsbosbeheer. "Ze namen veel licht weg voor het veenmos", zegt Vermeulen. "En ze verdampten veel water." 

Bessenplukkers zullen misschien teleurgesteld zijn. "Maar mensen krijgen er ook wat voor terug. Ze kunnen nu weer veel verder de Peel opkijken."

Klaar voor de toekomst
Na de langdurige opknapbeurt is de Peel weer klaar voor de toekomst. Maar de beheerders gaan niet op hun lauweren rusten. Volgens Vermeulen blijft de neerslag van stikstof, afkomstig van landbouw, verkeer en industrie, in het natuurgebied zorgelijk. 

Op de Peel grazen kuddes die de gevolgen daarvan, zoals oprukkende grassen, in de hand kunnen houden, maar de inspanning van de omgeving van de Peel blijft nodig om het natuurgebied te kunnen behouden.