"Het idee ontstond een jaar geleden, toen iemand na twee dagen vergaderen in het crematorium gekscherend zei, 'ik had hier wel kunnen blijven slapen'." Waarom ook niet, dacht Rob van Tilburg, ritueel begeleider en initiatiefnemer van de slaappartij. Hij was benieuwd wat het slapen op deze beladen plek met mensen doet. De meeste logees hebben een band met de uitvaartbranche, maar er waren ook deelnemers die om persoonlijke redenen een nachtje in het crematorium wilden doorbrengen.

Geen oog dicht
"Ik ben nieuwsgierig en bovendien is er twee jaar geleden kanker bij me geconstateerd, daarom denk ik meer na over de dood", zegt Jan Poppelaars. Hij geeft toe dat hij het best een beetje eng vindt om in het crematorium te slapen. 

Diane Cotteleer heeft bijna geen oog dicht gedaan. Zij lag op de plek waar de kisten de verbrandingsoven ingaan. "Het licht kan hier niet uit en de anderen die hier sliepen snurkten nogal hard. Ik heb bijna niet geslapen, Het was spannend omdat de oven de hele nacht aansprong om op temperatuur te blijven. Ik dacht er moet niet een knopje aangaan waardoor ik de oven ingeschoven word. Ik wil niet levend verbrand worden", zegt Diane.

Levenden enger dan de doden
Een nachtje in het crematorium geeft de volgende ochtend aan de ontbijttafel bijzondere inzichten. Volgens Marion Stabel kwamen zij en haar slaapgenoten tot de conclusie dat de levenden soms enger zijn dan de doden. "De dood is niet nadenken, rustig en relaxed, terwijl als je je onder de levenden begeeft het druk en stressvol is", aldus Marion.