Jeanny werd in haar rolstoel beroofd en raakte gewond: 'Ze riep money, money, maar dat had ik niet'
"Mag ik hier roken?", vraagt Jeanny terwijl ze er een sigaret bij pakt. "Want het is allemaal een beetje veel hoor, vandaag." Terwijl de eerste wolkjes rook om haar heen kringelen, begint de vrouw te vertellen over wat haar allemaal is overkomen toen ze in haar rolstoel werd beroofd. "Ze riep money, money money, maar ik had geen money bij me, want dat heb ik nooit. En toen kwam dat mes tevoorschijn. "Nou, dan schrik je wel hoor." Het moge duidelijk zijn, een dag nadat ze is overvallen is Jeanny nog steeds erg onder de indruk.
Ze riep money, money, money. Maar ik had geen money bij
Sigaretten kopen
"Ik was onderweg naar Karel om sigaretten te kopen. Dat is hier in de straat", vertelt ze nadat ze nog een hijs van haar sigaret neemt. "Want ik kan ook wel naar een andere winkel, maar dan moet ik onder een viaduct door en dat is dan weer harder rollen voor mij in m'n rolstoel. Dus ik ging naar Karel." Op de hoek van de straat ging het vervolgens mis. "Uit het niets, was ze daar ineens. Met een bivakmuts. Ik zag alleen maar dit", vertelt ze druk wijzend naar haar eigen ogen.
De dader bedreigde de Bossche vervolgens met een mes. "Die kwam bij mijn keel, dus toen ben ik om me heen gaan slaan." Daarbij raakte het mes van de dader de hand van Jeanny. Het knalblauwe gips dat er zaterdagochtend rond zit, is daarvan het bewijs. Toen de dader door had dat er niets te halen was bij de Bossche, ging die weg. "Ik weet niet waar ik de kracht vandaan heb gehaald om haar weg te jagen en zelf weg te komen. Een soort overlevingskracht, denk ik."
LEES OOK: Gewelddadige beroving rolstoeler: vrouw (30) opgepakt
Operatie
Die hand voelt ook nog niet helemaal lekker, want zondag moet Jeanny naar het ziekenhuis voor een operatie. "Aan al m'n vingers. En het is nog maar de vraag hoe ze terugkomen." Haar hand is flink geraakt door het mes. "Maar goed, als ze dit doorgesneden hadden", vervolgt ze het verhaal al gebarend naar haar keel. "Daar denk ik niet over na. Dan was ik hier niet meer geweest."
Mij krijgen ze niet klein. Ik ben een sterk persoon
Geschrokken is ze zeker. Maar ook vastberaden. "Ik laat mezelf er niet onder krijgen, hoor. Ik ben een sterk persoon." Op het moment dat ze de laatste zin uitspreekt, worden haar ogen een beetje vochtig. "Oh, straks moet ik huilen en dat wil ik niet hoor. Maar m'n zusje zei nog: 'Jean ik vind het zo erg wat je is overkomen, maar je bent zo sterk'. En dat vind ik dan zo lief als mensen dat zeggen."