Hopstaken verzorgt de man al sinds februari. Onlangs werd duidelijk dat de man, die dementie heeft, niet langer zelfstandig kon wonen. Een woning vinden in een zorgcentrum was niet makkelijk: de man bleek onafscheidelijk van zijn hond. Zelfs zorg-experts, die de man thuis bezochten, waren het daarmee eens. Maar er zijn niet veel zorgcentra die honden toestaan, zeker niet op zo'n korte termijn.

Een gedane zaak
Een dag na het bezoek van de experts kwam uit het niets het verlossende telefoontje. “Het was een mevrouw van een zorgcentrum uit Haarlem”, vertelt Hopstaken. ‘Hij is welkom met zijn hond, zei een mevrouw. Dit klonk wel heel gemakkelijk. Ik had die mevrouw weken eerder ingelicht, maar ik had er al heel lang niets van gehoord. Ik kon het niet geloven.”

LEES OOK: Dementerende man (80) en trouwe viervoeter zoeken onderdak, bijzondere oproep van Tommie in de Zorg

Hopstaken deed wekenlang alles wat in haar macht lag om de man te helpen verhuizen naar een geschikte plek. Haar zoon, bekend op Twitter als ‘Tommie in de zorg’ deed een oproep op sociale media, waarna het balletje begon te rollen. Langzaam begon te rollen, want het bleek een lastige zoektocht. “Ik dacht: dit is een gedane zaak. Ik was ervan overtuigd.”

‘Huilend aan de keukentafel’
Inmiddels woont de man dus een dag in Haarlem. De hond, twaalf jaar oud, maakt het goed. De man heeft er iets meer moeite mee. “Hij wil ‘naar huis’. Tja, uiteindelijk is een verhuizing een heel heftige gebeurtenis voor iemand met dementie.” Maar er is perspectief, zegt Hopstaken, die de man woensdag hielp verhuizen, samen met zijn zoon.

“Ik liep met hem door zijn nieuwe huis om de boel te verkennen. Toen zei meneer: God Doortje, het lijkt wel alsof het hier de normaalste zaak ter wereld is dat ik hier met mijn hond loop. Dat zegt alles. Hij kreeg een heel warm welkom. Hij is op een prima plek.”

Voor Doortje komt er daarmee een einde aan een heftige periode, erkent ze zelf. “Mensen zeggen wel: je moet professioneel blijven, je moet afstand houden. Maar het is toch heftig, zo’n zoektocht – ook voor de thuiszorgverlener. Toen ik gister thuiskwam heb ik heel hard zitten huilen aan de keukentafel. Ik denk dat het de ontlading was.”