Gerard was krijgsgevangene en krijgt postuum erkenning, dochter ontvangt Mobilisatie Oorlogskruis

9 september 2019 om 20:00
nl
“Mijn vader sprak er eigenlijk nooit over maar het heeft wel zijn verdere leven bepaald. Dit is een periode uit de geschiedenis die meer aandacht verdient. ” Aan de salontafel in Bergen op Zoom haalt Paula Goossen-Selsig (83) herinneringen op aan haar vader. Gerard Selsig werd vlak voor de oorlog opgeroepen voor de mobilisatie. Nu, 80 jaar na dato, ontvangt Paula voor haar vader postuum het Mobilisatie Oorlogskruis.
Profielfoto van Erik Peeters
Geschreven door

“Het is heel mooi om te zien dat die periode op deze manier weer een gezicht krijgt”, aldus burgemeester Frank Petter van Bergen op Zoom tijdens de uitreiking. “Veel mensen denken dat Duitsland zomaar Nederland is binnengelopen, maar dat is zeker niet het geval. Er is hevig verzet geweest door mensen zoals meneer Selsig.”

Verdediging
Gerard Selsig kwam in april 1939 op voor zijn nummer. Hij werd ingedeeld in het 27e Regiment Infanterie. Dit onderdeel bestond vooral uit soldaten van oudere leeftijd, meestal jonge huisvaders. Ze waren gestationeerd in Deurne en ze hadden als opdracht een deel van de Peel-Raamstelling te verdedigen.

Door een stom toeval werden vader en dochter in deze periode met elkaar herenigd. “Ik had kinkhoest. De dokter gaf daarom het advies om naar een plek te gaan waar de lucht schoner was. Zodoende kwam ik samen met mijn moeder in een pension in Meijel terecht, vlakbij de kazerne waar mijn vader zat. Totdat de Duitsers kwamen en wij halsoverkop terug naar Bergen op Zoom moesten.”

Krijgsgevangen
Ook vader Gerard en zijn wapenbroeders moesten zich na de Duitse inval gedwongen terugtrekken richting Zeeland. Hier werd hij krijgsgevangen genomen. Gerard moest gaan werken voor de Duitsers. “Ik weet dat hij weken in de buitenlucht moest slapen. Daar heeft hij een stijve arm aan over gehouden. Hij werkte in de bouw, dus werd hij er dagelijks aan herinnerd”, vertelt Paula.

Ze is apetrots dat haar vader nu postuum alsnog de onderscheiding krijgt. “Ik was altijd een vaderskindje. Hij is helaas maar 59 geworden. Ik vind het mooi. Veel mensen weten niet wat er destijds gebeurd is en er zijn er ook veel gestorven. Laat het een waarschuwing zijn voor de jeugd. Dat dit toch kan gebeuren.”

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.