Meldpunt voor misstanden bij binnenlandse adoptie: 'Het zwijgen doorbreken'
De minister voor Rechtsbescherming wil verhalen verzamelen van direct betrokkenen om een onderzoek te starten naar het leed dat hen is aangedaan. In de jaren vijftig, zestig en zeventig kwam het regelmatig voor in onder meer Moederheil in Breda en De Bocht in Goirle, twee tehuizen voor ongehuwde moeders.
Gevallen vrouwen werden ze genoemd. Ze werden met de nek aangekeken. Hun families moesten niks meer van ze weten. Vaak onder druk van de kerk en de maatschappij. De reden: ze raakten zwanger voordat ze getrouwd waren. Een grotere schande bestond er niet. Dus moesten ze afstand doen van hun kinderen.
Niet goed genoeg voor een kind
Jonge vrouwen werden aan hun lot overgelaten in de tehuizen en er werd constant op ze ingepraat om hun kind af te staan. Als ze dat deden, zouden ze weer geaccepteerd worden in de maatschappij en hun families. Er werd gezegd dat ze niet goed genoeg waren om voor hun kind te zorgen en dat het kind een betere familie verdiende.
LEES OOK: Meldpunt voor vrouwen als Ricky die gedwongen kinderen moesten afstaan: 'Deksel moet van de doofpot'
Naar schatting zijn er in heel Nederland zo’n 15.000 kinderen tussen halverwege de jaren vijftig en halverwege de jaren tachtig ter adoptie afgestaan. Dat gebeurde in verschillende tehuizen. In Brabant was Moederheil in Breda de grootste, maar de praktijken vonden ook plaats in De Bocht in Goirle.
De kinderen kwamen vervolgens bij allerlei gezinnen terecht. Een goede screening op geestelijke capaciteit bestond in die tijd nog niet. Vaak was het al voldoende als de nieuwe ouders getrouwd waren.
'Jarenlang gezwegen'
Eugénie Smits van Waesberghe is zelf als kind geadopteerd. Haar moeder deed afstand van haar in Moederheil in Breda. Ze probeert deze, in haar ogen, misstanden al jaren aan te kaarten. Ze schreef er zelfs een boek over. Zij vindt het meldpunt een erg goed idee. "Deze mensen hebben jaren moeten zwijgen. Ze zullen niet zomaar zelf naar voren treden met hun verhaal. Met het meldpunt worden ze uitgenodigd om hun verhaal te vertellen", zo zegt ze tegen Omroep Brabant.
"Het meldpunt is een veilige manier om de verhalen aan de onderzoekers te vertellen." Over het belang van het onderzoek is Smits Van Waesberghe heel duidelijk. "Het is langzamerhand geen vraag meer óf er misstanden zijn gepleegd. We weten alleen de precieze omvang niet en niet wie er nou daadwerkelijk bij betrokken waren."