Filmmaker Troy Gazan werkte een jaar aan de documentaire, waarbij hij vooral die onbekende verhalen in beeld wilde brengen.

Knokploegen
Zo vertelt voormalig bewaker Ton Mink hoe in de jaren zeventig de gedetineerden eigenlijk de dienst uitmaakten, dat de gevangenis werd leeg geveegd en er een veel strenger regime ging gelden. Er ontstond zelfs een heuse knokploeg om de 'bewoners' kort te houden. Mink vertelt het in de documentaire alsof hij voorleest uit een spannend jongensboek. Ook de Drie van Breda komen uitgebreid aan bod; de oorlogsmisdadigers die vele jaren in de Koepel sleten.

Juist door de vorm van de Koepel is de akoestiek een ramp voor een filmvertoning. Daarom kregen alle bezoekers een draadloze koptelefoon op om alles goed te horen.

Wisselende reacties
De reacties op de documentaire verschillen. "Ik vond het indrukwekkend. Zeker dat verhaal van de bewaker. Respect voor het beroep. Alles waarmee je wordt geconfronteerd. Het psychologische effect, het sterk in je schoenen moeten staan", zegt één van de bezoekers.

Kitty is een stuk minder enthousiast. Ze werkt zelf in het gevangeniswezen. "Er worden dingen in de film gezegd waar ik moeite mee heb, omdat ik weet dat het niet zo is."

Ze heeft vooral moeite met de scènes waarin wordt verteld hoe de bewakers bij een gevangene softdrugs verstopten om hem te kunnen straffen en hoe er in de Koepel een heuse knokploeg bestond. "Mijn baan wordt hiermee in een verkeerd daglicht gezet en dat mag niet."