Vorig jaar bracht NRC Handelsblad aan het licht dat 15.000 meisjes in Nederland onder dwang moesten werken in bijvoorbeeld wasserijen, strijkkamers en naaiateliers van de Zuster van de Goede Herder. Een deel van deze misstanden vond in Tilburg plaats, maar het gebeurde ook in Zoeterwoude, Velp en Almelo. De krant sprak toen over uitbuiting.

Diezelfde krant meldt donderdag dat de minister deze kinderdwangarbeid nu erkent. Achter de lieflijke naam, de Goede Herder, ging een hoop leed schuil. Jonge meisjes die aan de zorg van deze zusters waren toevertrouwd moesten dwangarbeid verrichten. Een van die meisjes was Jo Keepers uit Roosendaal. Ze is nu 76. "We waren slaven. Het is niet erg dat je moet werken. Maar wij moesten alleen maar werken."

LEES OOK: 'We waren slaven', jonge meisjes verrichtten dwangarbeid bij Zusters van de Goede Herder in Tilburg

Onderzoekers concluderen nu dat meisjes aan ongeoorloofde vormen van dwangarbeid onderworpen zijn geweest. Of dat voor alle meisjes geldt, is niet duidelijk. De dwangarbeid was soms in principe geoorloofd voor meisjes die als straf bij de nonnen waren geplaatst, maar het is de vraag of dat 'redelijk en proportioneel' was omdat de meisjes minderjarig waren.

Volgens de onderzoekers blijkt uit de verslagen van de vijftig vrouwen die zijn geïnterviewd dat voor alle meisjes de grenzen van redelijkheid werden overschreden en dat de nonnen zich ook niet aan alle juridische regels hielden.

De overheid had volgens de onderzoekers een 'sterkere rol moeten en kunnen spelen', maar liet dat over aan de katholieke kerk. Zo ontkwamen de instellingen van De Goede Herder aan overheidstoezicht.

Volgens minister Dekker moet ook de overheid erkenning bieden. Door het ontbreken van overheidstoezicht kon de situatie in de instellingen bestaan en kon voortduren.

"Ik vind het pijnlijk om te moeten constateren dat kwetsbare meisjes onderworpen zijn geweest aan een strikt regime met zwaar en eentonig werk in een weinig liefdevolle en vaak ook bestraffende omgeving. Uit de verhalen van de vrouwen blijkt ook dat de meisjes een stempel meekregen die hun leven soms nog steeds beïnvloedt.”