Brabantse zuster woont al 12 jaar in Italiaans klooster: 'Onweerstaanbare drang om God te dienen'
"God roept", zegt zuster Foederis over haar redenen om voor een Italiaans kloosterleven te kiezen. "Ik had een verlangen om alleen maar met God bezig te zijn. Zonder anderen te verwaarlozen, natuurlijk. Ik wilde God dienen en God naar de mensen brengen." Deze kerst is zuster Foederis gewoon bij haar familie in Gemonde. "Christus is geboren in een familie, dus dat is erg belangrijk voor ons."
Blij en arm
Nu zijn er een heleboel kloosters, ook in Nederland. Toch koos zuster Foederis al vrij snel voor het Italiaanse klooster dat op twee uur van Rome af ligt. "Iedere kloosterorde heeft zijn eigen charisma, zijn eigen taak. Ik was bij verschillende kloosters op bezoek geweest. Het waren allemaal fantastische plekken, maar niet voor mij."
Totdat ze een interview zag met moeder Anima, de toenmalige algemeen overste van de congregatie. "Ik zag zusters die blij en arm waren en hoe Christus centraal werd gesteld." In 2007 kreeg zuster Foederis haar habijt. En in 2014 werd ze voor eeuwig aan het instituut verbonden en zal ze dus haar hele leven in het klooster blijven. "Daar leef je naartoe. Er komen wel bekoringen. Kan ik dit wel? Ben ik wel waardig?"
Geen bezittingen
Het leven in het klooster is niet altijd even makkelijk. "Je bent arm, dus je hebt dingen niet. En er zijn dagelijkse moeilijkheden. Moe zijn of geen zin hebben, maar dat heeft iedereen."
Haar dag begint vroeg om kwart voor 6. Tussen missen en bidden door heeft ze haar eigen werk en helpt ze met het uitgeven van boeken. Ook wordt ze op missie gestuurd. Eerst in Italië, maar ook drie jaar in Nederland en twee jaar in Frankrijk."
Dankbaar
Als zuster Foederis terugkijkt op meer dan tien jaar kloosterleven, dan is ze vooral erg dankbaar. "Ik heb mensen gezien die jarenlang God niet kenden en daar een ommekeer in hebben gemaakt. En daar ook heel erg gelukkig in zijn geworden."
Voor de kerst heeft zuster Foederis wel een boodschap. "Zet thuis een kerststal. Kijk naar het kindje Jezus dat in de kou ligt. En denk na over wat God ons heeft gegeven. Tegenwoordig gaat het vooral om gezelligheid en eten. En dat hoort er ook bij, we hebben echt wat te vieren, maar we moeten wel weten wat we vieren."