Jolanda en Harry wonen, werken en leven net als veel Brabanders in het buitenland en hebben daar te maken met de gevolgen van de coronacrisis. De dreiging, maatregelen en leefomstandigheden kunnen per land verschillen, maar de betrokkenheid met wat er in Nederland gebeurt, lijkt overal even groot. Vaak op grote afstand van familie en vrienden in Nederland.

"Mijn gezondheid is door nierproblemen niet al te best en daardoor heb ik minder weerstand", vertelt Jolanda. "Hier in dit gehucht zijn maar zeven huizen bewoond en houden we ons allemaal strikt aan de strenge regels om besmetting te voorkomen. Hier voel ik me nu veel meer op m'n gemak dan in Den Bosch."

Die rust en eenzaamheid hebben ze dus bewust opgezocht. Het stadse leven van Den Bosch ingeruild voor de ruimte en het buitenleven van hun dorpje in de dunbevolkte streek Haute Vienne, waar nog relatief weinig coronabesmettingen zijn.

"Daarom hebben we toen het nog kon ons boeltje gepakt om hier deze tijd door te brengen. De bakker komt hier twee keer in de week langs en verder zien we hier niemand. Eens per week gaat er om beurten iemand boodschappen doen voor alle huishoudens hier. Voor de rest blijven we vooral bij elkaar en op genoeg afstand van de andere bewoners hier."

Hoewel ze tijd in overvloed hebben, hoeven ze zich toch niet echt te vervelen. Jolanda heeft een eigen softwarebedrijf en kan achter de laptop werken. Harry is net gepensioneerd en heeft genoeg te doen in het boerengebied rondom het huis.

"Nog een paar weken en we zijn hier in dit kleine dorp met z'n allen 'selfsupporting'. Er zijn hier volop koeien, kalveren, kippen en eenden en moestuinen met allerlei soorten groenten en fruit."

Dat kan van pas komen, want niemand weet hoe lang deze situatie nog gaat duren. Jolanda en Harry houden er rekening mee dat ze nog wel een tijdje op het Franse platteland zullen verblijven.

"Als het moet houden we het hier nog wel enkele maanden vol. De moraal bij ons is goed. We hebben meer dan ooit het gevoel dat we er in ons kleine gehucht voor elkaar moeten zijn als het nodig is."

Maar zorgen zijn er natuurlijk ook. Over de dagelijkse berichten over de verschrikkingen van het coronavirus, maar natuurlijk ook over hoe hun familie en vrienden door deze moeilijke tijd heen komen.

"We volgen het Nederlandse nieuws hier op de voet. We voelen ons bevoorrecht dat we deze moeilijke tijd hier op deze manier kunnen doorbrengen. Maar uiteraard hebben we veel contact met het thuisfront in Nederland en vooral met onze kinderen en mijn moeder van 82. We hopen, net als iedereen, op het beste."