Niet alleen zijn er nog maar weinig mensen in de bus, ze stappen ook nog eens achter in. Om zoveel mogelijk contact te vermijden. “Buschauffeur is al een eenzaam beroep. Maar normaal maak je nog wel eens een praatje met passagiers. Nu zeggen mensen niet eens meer gedag. Het lijkt soms wel of je ook niet meer mag praten.”

Raymond rijdt de bus in de regio Breda. Thuis wachten vrouw en kinderen op hem. Bij hen thuisblijven en thuis werken zoals veel mensen nu doen, zit er voor hem niet in. Hij is dan ook best een beetje bang om het coronavirus op te lopen. “Er komt toch best veel passagiers in mijn bus. Sommigen daarvan komen met patiënten in aanraking. Je weet maar nooit.”

Latex handschoenen
Dus neemt Raymond de nodige veiligheidsmaatregelen. “Als ik de bus overneem van een collega, maak ik hem eerst schoon. En ik heb tegenwoordig latex handschoenen bij me die kan ik aandoen als ik bijvoorbeeld een passagier moet helpen.” Het is wel bevreemdend dat zulke praktijken tegenwoordig bij het repertoire van een buschauffeur horen, vindt Raymond. “Maar het is even niet anders.”

Over zijn ervaringen schreef de buschauffeur een bericht op Facebook. Daar kwamen veel reacties op. “Vooral van collega’s. Dat ze dit zo herkennen en het precies zo voelen.”

Steun aan elkaar is er wel. “Vooral in de kantine. Maar daar zitten we wel op anderhalve meter afstand van elkaar hoor. Iedereen neemt dat heel serieus.” Om er aan toe te voegen: "We zullen het toch samen moeten doen. Maar dan ieder apart."