Het gebeurt niet vaak, een kalf in een heel andere kleur dan de ouders. “Ik vind ze ook heel schattig als ze bruin zijn hoor. Maar dit is wel bijzonder, we keken er wel van op.”

Het witte kalfje blijft waarschijnlijk niet altijd wit. “Ze verharen, ze hebben een zomervacht en een wintervacht. Dus je zult zien dat hij over een paar jaar gewoon bruin is.” Maar voorlopig is het beestje dus wit en daarmee meteen een attractie. En dat is eigenlijk niet de bedoeling. “Het is wel belangrijk dat je 25 meter afstand houdt”, vertelt Ellen. “Juist met zo’n jong erbij. Het blijven wilde dieren en die zijn onvoorspelbaar.”

Al snapt ze natuurlijk de aantrekkingskracht van een klein schattig bijzonder wit kalfje. “Juist zo’n kleine ukkepuk willen mensen naartoe natuurlijk en foto’s maken. Maar zo’n hooglandermoeder beschermt haar kind. En de rest van de kudde doet mee. Met z’n allen beschermen ze het jong.”

Zelf laat ze de dieren ook zo veel mogelijk met rust. "We geven ze geen namen. Ze worden ook niet in een stal gehouden. We zien ze eigenlijk meer als een soort collega's die voor ons het gras wegknabbelen en zorgen dat het gebied niet dichtgroeit."