Ahmad vecht tegen de tranen. Hij vertelt hoe hij en zijn twee kinderen die avond op de grond moesten liggen om de kogels te ontwijken en over de angst die hij bij zijn kinderen zag. Hij wil zijn verhaal vertellen omdat hij zich niet goed behandeld voelt door de politie. Ahmad veegt de glasscherven van een kruk en gaat zitten om zijn verhaal te vertellen.

“Ik word bedreigd door de vriend van mijn ex-vrouw. Zijn auto is afgebrand en hij geeft daar mij de schuld van. Alleen heb ik dat niet gedaan. Ik was gewoon hier thuis met mijn kinderen toen dat gebeurde. Hij belde ’s nachts ineens boos op met deze beschuldiging en dreigde me te vermoorden en mijn kinderen wat aan te doen. Ik begrijp ergens nog wel de emotie als je auto in de fik staat. Maar de dag er op belde hij weer met allerlei dreigementen. Toen ben ik naar de politie gegaan.”

“Ik kon alleen geen aangifte doen, wel een melding maken. Ik kon pas op 28 september terecht voor de aangifte. Maar de bedreigingen gingen door. Hij bleef bellen en dreigde me dood te schieten. Ik werd zelfs nog gebeld door een andere man die zich er mee ging bemoeien. Hij eiste dat ik 20.000 euro betaalde aan de vriend van mijn ex.”

“Er is ook nog iemand bij mijn moeder aan deur geweest om haar te bedreigen. Zij is toen naar de politie gegaan, maar ook zij is niet geholpen omdat de afspraak voor mijn aangifte al stond. Ik heb na ieder dreigement de politie gebeld, maar ik had niet het gevoel dat ze me serieus namen.”

“Zaterdag zaten we hier in de kamer. Mijn zoontje speelde op de spelcomputer en ik riep hem net om naar bed te gaan. Toen werden we ineens beschoten. We hoorden harde knallen en zijn op de grond gaan liggen. Het was een heel angstige situatie: schreeuwen en huilen.”

“De politie heeft daarna de hele wijk afgezet. Ze vertelden met dat ik bescherming zou krijgen en dat ze Slachtofferhulp zouden inschakelen. Uiteindelijk werd de vriend van mijn ex ook opgepakt. Dat voelde goed, maar ik heb daarna niets meer van de politie gehoord. Ze belden me wel om te zeggen dat ze de vriend van mijn ex-vrouw weer hebben vrijgelaten, met de vraag of ik hem met rust wilde laten. Dat is toch de omgekeerde wereld?”

“Nu hoor ik van mensen in de buurt dat ze die avond van de aanslag mensen hebben gezien. Ze hebben een auto gezien. Maar zij hebben allemaal geen bezoek gehad van de politie. Ik vraag me af of er wel buurtonderzoek is gedaan?”

Ahmad verblijft nu met zijn kinderen van vijf en zeven bij een vriend. “Daar kunnen we rustig bijkomen van dit alles. Maar Veilig Thuis en de Kinderbescherming willen mijn kinderen uit huis plaatsen. Dat wil ik echt niet. Ze zitten nu rustig en veilig in een vertrouwde omgeving. Ik snap niet dat zij dit de kinderen willen aandoen. Dan worden ze helemaal de grond in getrapt.”

Ahmad voelt zich het slachtoffer: “Maar het is nu ineens alsof ik de verdachte ben. Dit moet toch niet zomaar kunnen?”

De politie laat weten niet te willen reageren op de gebeurtenissen die Ahmad omschrijft. "Het gaat hier om een langlopend conflict met veel emoties. Het opsporingsonderzoek is nog in volle gang. Dat onderzoek willen we absoluut niet schaden door nu inhoudelijk te reageren", aldus de politie.