Bij een bezoek zaten opa en oma buiten op een bankje voor het raam. Binnen zaten de kleinkinderen met hun moeder. De schoonzoon van opa Cees maakte een foto van het tafereel.

“Die foto ontroerde mij zo. Wat een bijzondere tijd is dit dacht ik. Je komt heel dicht bij iemand en toch eigenlijk helemaal niet dicht bij omdat er een raam tussen zit. Die foto heeft bij mij iets losgemaakt. Ik wilde er een boekje van mij maken. Een oud vriendin van mij uit Eindhoven wilde de illustraties maken.”

Luister hier hoe opa Cees voorleest uit het boekje:

Echt gebeurd
“De verhaaltjes in het boekje zijn ook echt gebeurd. Tijdens zo’n raamvisite, gebeurden er dingen. Die heb ik vastgelegd.” In het boekje spelen kleinkinderen Tommie en Lova een grote rol.

“Dat zijn ook echt mijn kleinkinderen. Van vijf en drie. Ze wonen ook echt in Helmond. Wat is er nou leuker voor je kleinkinderen dan dat er een boekje verschijnt van een stukje van een periode van hun jonge leven. We dachten ook dat het wel leuk was om het voor een groter publiek te maken want we leven in een ontzettend rare tijd. We leggen niet uit wat corona is en wat er allemaal niet kan. We hebben geprobeerd vanuit een stukje beleving die ontmoeting te beschrijven.”

Kleinzoon Tommie vond de bezoekjes met een raam ertussen wel apart. “Ik vond het raar en grappig. Toen ik het op school vertelde, moest ik in de regen buiten gaan staan om de kinderen te laten zien hoe het ging.”

Weer actueel
Cees Hoogland schreef al vaker verhalen, maar nooit eerder publiceerde hij een boek. “Iemand zei: ‘Je hebt een droom gevolgd.’ Ik ben in het dagelijks leven business controller. Dat is heel financieel. Dit ontstaat. Het is een prachtig avontuur.”

“Helaas begint het weer actueel te worden dat er minder bezoek mogelijk is. Wij zijn ook weer wat terughoudender in onze contacten. Mogelijk komt die raamvisite weer terug.”

En als dat zo is, lonkt het schrijven van en tweede deel. “We hebben er nu al bijna honderd verkocht. Als dit een succes wordt, komt er misschien een vervolg, maar dat is nu nog niet aan de orde.”

“Je mag je kleinkinderen even niet knuffelen. Er zijn natuurlijk veel ernstigere dingen. Het ontroerde mij wel toen ik Tommie en Lova voor het eerst na weken weer in de armen mocht nemen. Tommie en ik hebben allebei een traantje gelaten. Het doet wel heel veel met je.”