'Brand!' Glenns bovenbuurvrouw staat ineens op zijn balkon
Glenn wijst naar de hoek van zijn balkon. “Ze moet daar terecht zijn gekomen.” Een gebroken wasrekje met een hoop wasknijpers op de grond verraden waar de vrouw viel. “Ze moet een swing gemaakt hebben, als ze op mijn balkon terechtkomt”, probeert hij haar actie in te beelden.
“Ik hoorde het vuur gewoon knetteren.”
“Het was precies tien voor zes, ik lag nog te slapen in bed”, vertelt Glenn. Ineens plofte de vrouw naast hem op bed en ze gilde dat hij de brandweer moest bellen. “Ik schoot eerst in paniek en begon haar uit te schelden: waar is jouw telefoon dan?” Glenn zocht zijn badjas en belde vervolgens de alarmcentrale. “Ze vroegen wat ik nodig had. Ik zei: iedereen!”
Terwijl hij de alarmcentrale aan de lijn had, liep hij naar de woonkamer. “Ik hoorde het vuur gewoon knetteren.” De agenten die inmiddels aangekomen waren bij het appartementencomplex bonsden op de deuren om iedereen naar buiten te laten komen. Glenn hielp de vrouw naar beneden.
“Ik weet niet hoe ze bij mijn kamer is gekomen, ze kon niet meer lopen.” Hij nam zijn bovenbuurvrouw op de rug en droeg haar naar de brandtrap. Op de weg daarheen probeerde hij nog zijn buren wakker te maken. “Dat zijn oudere mensen, ik klopte op de ramen.”
“Je bent in een soort shocksituatie.”
Eenmaal beneden droeg hij haar over aan het ambulancepersoneel. “Na vijf minuten wisten ze me te vertellen dat ze dachten dat haar been gebroken was.” De vrouw werd daarom door de ambulance meegenomen. Hij weet niet hoe ze er verder aan toe was. “Ik heb dat niet meegekregen in alle paniek.”
Om kwart over zeven mochten bijna alle flatbewoners hun appartement weer in. Beduusd kijkt Glenn zijn woonkamer rond, de heftige ochtend moet nog indalen. “Ik ben vooral heel benieuwd hoe het met de buurvrouw gaat. Ik heb het erg met haar te doen.”