“Als je naar school gaat, heb je les van bijvoorbeeld tien tot vier uur. Dan is het klaar. Ik heb nu geen richtlijn wanneer het klaar is ." Sasja studeert Toegepaste Psychologie aan de Fontys in Eindhoven. Ze zit in het tweede jaar. Er zit geen rem meer op. "Ik wil het graag goed doen. Mijn wekker gaat om zeven uur af. Ik ben dan van half acht tot soms wel half acht ‘s avonds met school bezig. Ik vergeet compleet de tijd. Het is voor mij niet minder, maar juist meer geworden. Ik denk dat ik daarin aan het doorslaan ben.”

“Als je naar school gaat, heb je sociale contacten op school. Je voelt verbondenheid met je klas. Als je ergens niet uitkomt, kun je bij anderen terecht. Als je met je studie ergens niet uit komt, kun je een docent opzoeken. Dan krijg je meteen antwoord op je vraag."

"Dat is nu heel lastig want docenten hebben het super druk met de online lessen. Je moet veel langer wachten op een antwoord. Je hebt heel veel zelfdiscipline nodig om de opleiding te halen. Hbo is natuurlijk al zelfstandig. Zelfstandiger dan nu kan eigenlijk niet. Het ligt bij jou of je je laptop aanzet ja of nee. Het ligt aan jou of je er bent of niet. Er wordt nu helemaal niet gecontroleerd wat iemand doet.“

De wereld van Sasja is nu heel erg klein. “Ik voetbal op hoog niveau. We hebben nu een stop op het voetballen. Dat mis je. Je mist je lichaamsbeweging. Je wordt uit je eigen patroon gehaald. Je had een patroon waar je goed op ging. In mijn geval een goede balans tussen school en sporten. Er is geen balans meer. Het wankelt gewoon heel erg.”

“Je merkt dat je energielevel steeds iets minder wordt. Iedere keer opnieuw een teleurstelling van een lockdown. Dat doet mentaal wel iets met je. Je denkt: we zijn weer terug bij af. We gaan terug naar wat we juist niet willen. Je kringetje wordt heel beperkt. Het is heel moeilijk om jezelf ertoe te zetten om bijvoorbeeld iedere dag een stuk te gaan wandelen. Je denkt: een beetje doelloos buiten gaan lopen. Dan denk ik dat ik beter een uur langer aan school kan werken.”

Carla van Loon werkt voor Fontys en geeft Sasja online les. Ook heeft ze een praktijk en daar ziet ze steeds meer jongeren die hulp zoeken. “In het begin van de eerste lockdown was het ook de eerste keer dat we zoiets meemaakten. Het was lekker weer en jongeren zochten elkaar buiten op. Er was sociaal contact. Ze kwamen toen toe aan dingen waar ze anders niet aan toekwamen."

"Nu hebben jongeren met verlieservaringen te maken. Op allerlei gebieden speelt er een vorm van rouw. School is niet meer hoe het was. Vrienden ontmoeten is niet meer zoals het was. Hobby’s en sporten kunnen ze niet meer uitoefenen. Dat zijn verlieservaringen."

"Als je wat ouder bent, heb je wel ooit een verlieservaring gehad en dan weet je hoe je daarna de draad weer oppikt. Voor deze jonge mensen zijn dit soms de eerste verlieservaringen. Ze hebben niet allemaal de vaardigheid om daarmee om te gaan.”

“Ouders kunnen heel veel voor ze betekenen. Ze kunnen bijvoorbeeld met hun dochter of zoon afspreken om iedere dag buiten een wandeling te maken. Dan ben je er even uit."

"We kunnen een aantal dingen doen voor jongeren doen. Erkennen dat er een gemis is aan sociale contacten en activiteiten. Maar ook benoemen dat het knap is dat ze toch aan buitensport doen. Of vrijwilliger zijn geworden. Maak jongeren bewust van hun kracht. Dat helpt ze in hun zelfontwikkeling.”