“Het was een heel heftig jaar”, vertelt Amber. “Ik heb niet helemaal lekker in mijn vel gezeten.” Het verlies van haar vader was begrijpelijk een enorme klap. “Mijn vader was mijn beste vriend. Ik heb nog drie broers, maar ik was de enige die nog thuis woonde.” Amber en haar vader waren twee handen op één buik. “We deelden alles samen, we wisten alles van elkaar.”

Toen haar vader overleed was Amber bezig haar opleiding af te ronden. Ze wilde liever niet in het huis blijven wonen waar ze altijd met z’n tweeën waren geweest. “Dat was te beladen. Ik wilde er liever weg.” Dus moest ze op zoek naar een nieuwe woning. En dat viel niet mee. “Ik had destijds nog een relatie, daar heb ik een tijdje bij gewoond. Ook een poosje samen met mijn broer in een tijdelijke woonruimte.”

Sinds november heeft ze eindelijk een definitief eigen stekkie gevonden.

Ondertussen lukte het haar ook nog om haar opleiding af te ronden. “Ik moet nog officieel bericht krijgen dat ik geslaagd ben, maar ik heb alles afgerond. Dat is wel een last van mijn schouders.” Amber wil gespecialiseerd pedagogisch medewerker worden. Om kinderen te kunnen helpen die net als zijzelf (een van) hun ouders verliezen. Haar moeder verloor ze al toen ze nog op de basisschool zat. “Ik heb toen echt wel iemand gemist die mij begreep. Die snapte hoe ik me voelde. Ik wil daarom nu een steun zijn voor mensen die iemand verliezen. Die met ze meedenkt en die ze begrijpt.”

Het laat zien hoe enorm de impact is van het verlies van haar ouders, op het leven van Amber. Documentairemaker Pippi Dijkstra tekent een aantal verhalen op van jongeren die er plotseling helemaal alleen voor komen te staan. Behalve het enorme verdriet, komt er nog een grote portie problemen bij. “Soms word je het huis van je ouders uit gezet, je moet de financiële situatie van je ouders afhandelen. Veel van deze jongeren zijn nog bezig met een studie, soms is de school niet goed op de hoogte, het wordt je knap lastig gemaakt.”

Daarnaast ziet ze naast deze praktische zaken, ook veel emotionele vragen waar de jonge wezen mee worstelen. “Je ziet dat mensen bijvoorbeeld op latere leeftijd problemen met hechting ontwikkelen, moeite hebben met relaties, zich afvragen of ze wel een gezin willen, of ze wel ouder willen worden. En dan daarnaast nog gewoon het trauma van het verlies van je ouders.”

Terwijl Pippi al druk bezig is met het filmen van de documentaire, is ze ook nog bezig geld in te zamelen om de film ook af te kunnen maken. Zevenduizend euro wil ze ophalen, daarvoor is ze een crowdfundingsactie gestart. Voor Amber heeft het meedoen aan de docu in ieder geval al wat geholpen. “Het overlijden van mijn moeder heb ik denk ik wel verwerkt. Van mijn vader weet ik niet wanneer het eindigt. Maar in deze documentaire kon ik mijn verhaal doen. Dat helpt mij ook. Dit is hoe het werkelijk met mij is gegaan. ”