“Ik ben doodmoe”, verzucht Van den Bosch. Nadat hij in de vroege morgen zeven dode schapen moest bergen, twee zwaargewonde dieren moest laten inslapen en talloze gewonde moest verzorgen, was hij aan het einde van zijn Latijn.

Totdat hij kort voor negen uur in de avond een telefoontje kreeg dat de adrenaline in zijn bloed deed kolken. Het was de jachtopziener. Of hij snel naar zijn schapenwei wilde komen. De wolf was opnieuw gespot.

De schapenhouder stoof met zijn auto in vliegende vaart het donker in. De jachtopziener en twee jagers wachtten hem op. Ze hielden de wolf met hun nachtkijkers in het vizier. “Met mijn telefoon aan het oor stuurden ze mij erop af. Ik probeerde de wolf weg te jagen. Dat lukte ook. Hij rende zo’n vier tot vijf meter voor mijn auto uit. Totdat hij over een sloot sprong en ontsnapte.”

Van den Bosch reed langs de sloot, over de dijk, naast de dijk en weer terug de schapenwei in. De wolf leek spoorloos. “Totdat de jagers hem een eindje verderop weer zagen rondlopen. Je kunt er niets tegen beginnen”, moppert hij. Na drie kwartier van opdrijven, zoeken en waken, werd besloten om ermee te kappen. De schapenhouder gaat zeker nog een paar keer terug om te kijken, maar de hele nacht op wacht staan is geen doen.

Veel slaap zal de schapenhouder niet kunnen genieten. In de wetenschap dat het voor de wolf een waar luilekkerland is in Nieuw-Vossemeer en omgeving. Van den Bosch heeft ongeveer 850 schapen buiten staan, verspreid over diverse gemeenten. “Ik ben vandaag veertien schapen verloren. En van de gewonde dieren zijn er bij die waarschijnlijk de ochtend ook niet halen. Ik wil dat hier een einde aan komt. Dat iedereen weet wat die wolven aanrichten.”

LEES OOK: Tim stond oog in oog met een wolf: 'Ik had knikkende knieën'

Let op: schokkende foto's: