De boswachter plaatste een foto op Twitter en kreeg meteen een jubelende reactie van Tim Schuring, docent Geologie en Fysische Geografie op de Hogeschool van Utrecht. "Hij was heel enthousiast en stond te trappelen om een kijkje te nemen", vertelt Marc.

Tim vertrok richting Zeeland voor wat spontaan veldwerk en nam ook zijn drone mee. Daar maakte hij unieke opnames van het natuurverschijnsel.

"Het heeft te maken met de ijstijden, zo ver gaat het terug", weet de boswachter. "Door het smelten van heel oud ijs raakt de bodem verzadigd, waarna alles weer opnieuw bevriest. Daardoor ontstaat er een hele bijzondere structuur in de bodem."

Cryoturbatie heet het fenomeen, waarbij de grond als het ware wordt omgewoeld door het steeds bevriezen en ontdooien van de bodem. Hierdoor ontstaan kleurverschillen in het zand, door donkere laagjes veen en leem. Door de vervorming van de bodemlagen ontstaan er bijzondere patronen die ook vanuit de lucht goed te zien zijn.

Het verschijnsel kwam tevoorschijn bij graafwerkzaamheden voor een waterpoel in een spiksplinternieuw stuk natuur, grenzend aan de Weversweg bij Zeeland.

Marc is er stil van. "Dit is ooit ontstaan in een hele barre, koude tijd, toen hier nog helemaal geen plantengroei mogelijk was. En nu staan we hier, bij dit stukje oernatuur. Wij zijn zo aanwezig als mens, maar dan besef je je opeens: daar komen we vandaan."

Het gebied dat aan De Maashorst grenst, is dertig hectare groot en was eerst eigendom van een boer. Toen die stopte, kocht Staatsbosbeheer de landbouwgrond aan, om het nu terug te brengen in natuurlijke staat.

"Momenteel wordt er een bos aangeplant en ook komen er kruidenrijke akkers. Een deel is bestemd voor de grote grazers, de wisenten, taurossen en Exmoor-pony’s. Hier worden ook poelen gegraven voor kikkers en padden, en waar reeën straks kunnen drinken", aldus de boswachter.