Franky en Coen gaan met een frietkar naar de grens van Oekraïne met Polen
De telefoon van de frietbakkers staat roodgloeiend. Ook deze maandagochtend zijn ze continu in gesprek om meer frituurvet, snacks en sponsoring voor hun goudgele missie te regelen. En soms is de hulp heel klein. “Een klein kindje kwam hier gisteren vijftig cent brengen om ons te helpen. Dan krijg je gewoon kippenvel”, vertelt Coen met twinkelende ogen.
De oorlog in Oekraïne raakt Franky persoonlijk. De familie van zijn Oekraïense vrouw zit nog altijd in Kiev. “Die zitten ondergedoken en kunnen daar niet meer weg. Eerst wilden ze niet weg, maar nu is het te laat. Dat is heel heftig, vooral voor mijn vrouw. Ik voel me een beetje schuldig dat we ze daar niet hebben kunnen weghalen.” En dus wil hij iets goeds doen. “Dan maar voor anderen. Je wilt gewoon in actie komen.”
"Die mensen hebben echt honger."
De situatie van vluchtelingen is schrijnend, weet Frank.“Het zijn mensen die vaak twintig uur onderweg zijn en weinig bij zich hebben. Die mensen hebben echt honger”, beschrijft hij. “We hebben contact gehad met een stadje aan de grens. Die vonden dit een goed idee. We wilden eerst spullen inzamelen, maar dit helpt de mensen daar beter.”
De frietboeren hebben allebei hun eigen zaak, maar slaan voor de actie de handen ineen. Ze nemen een bus mee en een mobiele frietkar. Franky: “We nemen ook tenten en terrasverwarmers mee zodat mensen lekker warm kunnen zitten. Het is meer dan alleen een snackje en weg. We proberen ze echt een goed gevoel te geven.”
"Het is ruim twintig uur rijden met de frietkar."
Komende donderdagochtend vertrekken Franky en Coen naar het plaatsje Przemysl. "Het is ruim twintig uur rijden met de frietkar." Ze gaan minstens vier dagen, maar willen zo lang blijven als ze voorraad hebben. Coen: "We hopen dat we nog meer snacks, frietvet, snoep, friet en andere spullen gedoneerd krijgen."
Ook hopen ze dat de actie wordt overgenomen door andere frietbakkers. "Op een gegeven moment moeten wij ook weer terug naar onze levens. Hij zou mooi zijn als iemand het dan overneemt."
"We hopen ze gewoon een beetje rust te bieden."
Coen en Frank kunnen niet wachten om te gaan helpen. Coen: "We hopen ze gewoon een beetje rust te bieden voor hun reis naar Europa. En zeg nou eerlijk: friet is altijd lekker. Ik denk dat ze heel dankbaar zullen zijn."
