Het Oventje, een piepklein buurtschap tussen Zeeland en Uden met ongeveer 500 inwoners, telt tientallen huizen en boerderijen. Het heeft geen kerk, wél een eigen school, maar helaas niet voor lang meer. De school die al meer dan 190 jaar oud is, sluit na dit jaar de deuren.

De school heeft te weinig leerlingen om de boel draaiende te houden. De 29 leerlingen zijn verdeeld over drie klassen: de eerste voor groep 1, 2 en 3., een klas voor groep 5 en 6 en één voor groep 7 en 8. Er is dus geen groep 4 aanwwezig. Op de school werken 10 mensen, onder wie dus directeur Frans Trimbach.

De kinderen van basisschool Oventje zullen vanaf komend schooljaar naar omliggende basisscholen gaan. Ze zullen dan minstens twee kilometer verder moeten reizen. Zowel in Zeeland als in Uden kunnen ze kiezen uit meerdere scholen.

De 64-jarige directeur gaat dit jaar met pensioen. Dat hij met zijn laatste jaar ook een school zou moeten sluiten, zag hij niet aankomen: “Ik ben hier een jaar geleden niet gestart met het idee om deze school te gaan sluiten."

Toen hij 22 was begon Trimbach als leerkracht op de Canissiusschool in Den Bosch. Negen jaar later werd hij leerkracht en directeur van de Lambertusschool in Veghel. Dat was niet altijd makkelijk te combineren: “Aan de ene kant wil je er voor je leerlingen zijn, aan de andere kant voor de school en het team zijn. Dat kan soms botsen. Wanneer er een telefoontje komt dat je als directeur moet opnemen, wil je de kinderen niet in de steek laten.”

Na 43 jaar in het onderwijs, vindt hij het mooi geweest. “Het onderwijs ga ik zeker missen, maar ook het Oventje zal ik nooit vergeten.”

Trimbach noemt zijn laatste drie jaar in het onderwijs zijn bijzonderste, daar heeft volgens hem de basisschool in het kleine buurtschap zeker een rol in gehad. “We waren met dit kleine team enorm op elkaar aangewezen, we konden niemand missen”, vertelt de directeur.

Vooral het verdriet in de kleine gemeenschap over de sluiting van de school raakt hem: “Hele families hebben generatie na generatie op die school gezeten. Natuurlijk ligt sluiting dan gevoelig. Die emotie komt wel bij mij binnen”, zegt Trimbach. “Je vraagt je af wat het beste is voor de kinderen en voor de leerkrachten, maar het is toch beter zo.”

Het buurtschap heeft ook een indruk achter gelaten op Trimbach: “Niet alleen de kinderen daar, maar ook het schoolgebouw met zijn eigen karakter. Ik ga de kleinschaligheid missen en de saamhorigheid die daarbij hoort.”

“Ik ben daar ook gewoon een keer bij de buurman binnengelopen. Eerst belde ik aan maar er werd direct gezegd 'de volgende keer mag je achterom'. Toen hadden we gewoon een leuk gesprek over balkenbrij en bloedworst”, lacht Trimbach. “Een school is geen eilandje, het is een onderdeel van de buurt en van de mensen daar. Dat ga ik missen.”

LEES OOK: Café 't Oventje sluit na 140 jaar, je kan nu bieden op de hele inboedel