Ex stak Clarinda dood voor de ogen van hun kind: 14 jaar cel en tbs geëist
Clarinda en Van den D. hadden al langer een problematische relatie. Zo deed zij in de periode voor de moord al melding bij de politie van mishandeling en verkrachting door haar vriend. Ook zou hij hebben gedreigd hun dochter te ontvoeren.
Uiteindelijk beëindigde Clarinda die bewuste 8 september, op advies van de ggz, hun relatie via de telefoon. De twee spraken af verder te bellen zodra hun dochtertje bij haar ouders was. Zover kwam het niet: Van den D. reed naar winkelcentrum de Ploossche Hof - in de buurt van waar Clarinda's ouders wonen - en stak haar daar dood voor de ogen van hun 1-jarige dochter.
Tijdens de zitting van donderdag las de rechter in een bomvolle rechtszaal voor uit het dossier over de moord. Zo schreef Van den D. in dagboeken dat hij boos op haar was. "Ik voel me kut, eenzaam en alleen. Ik wil haar pijn doen, wraak nemen. "
"Ik wil alleen maar goed zijn voor mensen en niet dit.”
Woorden waar Van den D. nu veel spijt van zegt te hebben. "Ik wil heel graag hulp. Ik wil alleen maar goed zijn voor mensen en niet dit.” Ook vertelde Van den D. dat hij zijn dochtertje graag wilde knuffelen, maar bang was dat zijn ex-vriendin Clarinda haar bij hem weg zou houden. De opmerking van de rechter dat hij voor het knuffelen van zijn dochtertje niet zijn ex-vriendin dood had hoeven steken, bleef onbeantwoord.
Van den D., een lange slanke man in een stijlvol pak, kwam uit psychiatrische onderzoeken naar voren als iemand met meerdere psychische aandoeningen, waaronder een stoornis in het autisme-spectrum en narcisme. Zo heeft hij volgens de Officier van Justitie een opgeblazen ego en gelooft hij dat anderen niet zien hoe bijzonder hij is. Dat maakt hem verminderd toerekeningsvatbaar.
"Ze lag praktisch voor ons huis."
Tijdens de rechtszaak kwam de moeder van Clarinda aan het woord. In een emotioneel betoog richtte ze zich tot Van den D.: "Jij zegt dat je haar geen pijn hebt willen doen, maar dat heb je wel gedaan. Dat hebben we allemaal gezien. Nog altijd hoor ik haar geschreeuw dat ons via de open schuifpui bereikte. Ze lag praktisch voor ons huis."
Ook Clarinda's zus, die na de moord haar dochtertje in huis nam, kwam aan het woord. "Dit mag geen familiedrama genoemd worden. Mijn zus is niet stiekem gedood, maar publiekelijk afgeslacht. Onder het raam van onze ouders."