Komt een Pool bij de dokter: Kasia helpt zieke arbeidsmigranten
Kasia (45) woont twintig jaar in Nederland. Ze werd verliefd op een Nederlandse man en volgde haar hart. Ze ging hier aan de slag als jobcoach. In die baan hielp ze ook arbeidsmigranten als ze ziek werden en naar de dokter moesten. Dat ging vaak mis: “Hij was dan niet ingeschreven als patiënt en dan was er geen ruimte.”
“Dus daar zaten we dan. Ik ging blind op internet zoeken naar een dokter en bellen: ‘Wilt u zo vriendelijk zijn deze zieke te helpen?’ Ik moest echt smeken. Soms was ik uren onderweg. Ik werd ook boos. Je ben toch verplicht om iemand die ziek is te helpen?”
“Huisartsen vinden arbeidsmigranten vaak niet fijn.”
Robert Hazenveld herkent het verhaal. Hij is manager van drie dokterspraktijken in Den Bosch en Uden. “Huisartsen vinden arbeidsmigranten in hun praktijk vaak niet fijn, want ze spreken hun taal niet”, legt hij uit: “Dus staan weinig praktijken ervoor open.”
Bij de praktijken van Fonkelzorg zijn de arbeidsmigranten wel welkom: “We zien het als maatschappelijk probleem en we zijn betrokken. We helpen ook dak- en thuislozen. Daar zien we hetzelfde probleem: ze vinden moeilijk de weg naar de huisarts.”
In september start de proef met vijfhonderd Poolse arbeidsmigranten in de drie praktijken van Fonkelzorg, in Noordoost-Brabant, met Kasia als assistente. In die regio werken wel 20.000 arbeidsmigranten. “Maar laten we eerst maar eens even deze vijfhonderd goed doen. Dan kunnen we daarna vrij snel omhoog”, zegt Hazenveld.
De Poolse patiënten kunnen aan Kasia in eigen taal hun verhaal kwijt en als het nodig is naar de praktijk komen. Spreken ze ook een beetje Engels, dan kunnen ze direct bij de huisarts terecht. Anders helpt Kasia met vertalen.
“Polen die ziek zijn, raken snel in paniek.”
Voordat ze naar Nederland kwam, werkte Kasia in Polen als doktersassistente. Ze kent de cultuurverschillen: “Als Poolse mensen ziek zijn, raken ze snel in paniek. Ze willen metéén naar het ziekenhuis. Voelen ze iets in hun been, willen ze meteen naar de orthopeed. Krijgen ze steken in de borst, willen ze naar de cardioloog. Maar zo werkt het hier niet, hier moeten ze eerst langs de huisarts. Daar moeten Polen aan wennen.”
Kasia vindt het geweldig dat ze hier haar oude werk weer op kan pakken: “Dit is mijn droom, dit wilde ik altijd. Ik krijg er zo veel energie van.”
Hazenveld hoopt, als de proef een succes wordt, op iedere vestiging een Pools sprekende assistent aan te nemen. Ook wil hij op zoek naar Roemeense en Bulgaarse assistenten. En misschien zelfs een Poolse huisartsen naar Nederland halen: “Ook met die gedachte spelen we.”