Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne hebben veel Brabanders een Oekraïense vlag gekocht en bij hun huis opgehangen. In deze serie het verhaal achter die vlaggen. Deel 2: Ilona van der Wijst uit Wijbosch.

"Ik dacht, ik moet iets doen voor mijn medemens", zegt Ilona. "Ik ben zelf moeder en zag hoe die vrouwen en kinderen op een trein werden gezet naar Niemandsland dan vond ik dat echt wel heel schrijnend." De oorlog heeft Ilona duidelijk aangegrepen: "Als dit je niet aangrijpt, dan heb je een verkeerd hart."

De vlag die al een paar maanden aan haar huis hang ziet Ilona als een eerbetoon aan de Oekraïners: "Toch een signaal dat je er aan denkt, als een blijk van waardering voor de mensen daar."

Even twijfelde Ilona nog of het wel verstandig was om die vlag aan haar huis te hangen: "In het begin hoorde je dat je daarmee op moest letten, want alles zou in de gaten worden gehouden door de Russen. Maar toen dacht ik, die zullen hier toch niet aanbellen", zegt ze met brede lach. En dus ging de vlag toch in top om een duidelijk statement te maken tegen de oorlog.

Reacties op haar actie om de Oekraïense vlag te hijsen kreeg Ilona nauwelijks: "Sommigen zeggen: fijn dat je het steunt, maar het is niet zo dat mensen aan de deur komen om te vragen waarom die vlag hier hangt." De kleuren van de vlag kende Ilona ook al voor de oorlog: " Wij zijn echte voetballiefhebbers en dan zag je hem regelmatig. Echt mooi vind ze de vlag niet: " Hij is een beetje simpel, maar misschien vinden zij dat van onze vlag ook wel".

De oorlog duurt te lang, zegt Ilona: "De vlag blijft gewoon hangen totdat de oorlog voorbij is", zegt ze strijdvaardig, "Als het moet blijft die nog jaren hangen en desnoods hang ik er nog een bij."