In de nacht van 17 op 18 juli is het tien jaar geleden. Twee auto’s reden het monumentale pand binnen waarna een grote brand ontstond die het gebouw in de as legde.

Frank was de dag ervoor als een van de laatsten in het pand. ”Ik wilde op mijn verjaardag een dag vrij nemen. Daarom had ik de dag ervoor tot half zeven doorgewerkt om nog wat werkzaamheden af te ronden. Na mij kwam alleen nog de poetsploeg. Diezelfde nacht was de brand en dat was natuurlijk wel heel bijzonder.”

Nadat zijn broertje hem had wakker gebeld, zette Frank de tv aan. "Er was een extra uitzending. Dan zie je dat je eigen werkplek waar je al jaren hebt gewerkt in lichterlaaie staat. Dat is een heel bizar tafereel. Ik dacht: hoe moet het nu verder?"

“Ik ben naar het gemeentehuis gereden. Iedereen reageert er anders op. We hadden collega’s die op vakantie waren die zeiden: ’Mijn vakantie is verpest. Ik wil het liefst terug naar Nederland’.”

Een paar dagen na de brand mocht Frank onder begeleiding het pand in. Om zijn eigen werkplek te bekijken en om te redden wat er te redden viel. “De binnenkant van het gemeentehuis was helemaal zwart. Op sommige plekken zag je de waterschade van het bluswater. Er stond een printer van ruim een meter hoog. Dat was nu een klein pakketje. Ik ging een zwartgeblakerde trap op en kwam in mijn kantoortje. Alles lag onder het roet. Mijn bureau, mijn computer, zelfs de afgesloten kast waar dossiers en mappen lagen, was zwart van binnen. En het stonk behoorlijk.”

Alle dossiers die gered konden worden, zijn in dozen gestopt. “Met een make-upkwastje is pagina voor pagina roetvrij gemaakt. De geur van de brand gaat nooit helemaal uit documenten. Daarom is besloten ze meteen in te scannen en daarmee zijn ze ook gedigitaliseerd. Als gemeente zijn we veel sneller digitaal gaan werken dan oorspronkelijk gepland was.”

Het gemeentehuis is op dezelfde plek herbouwd. De buitenkant ziet er deels weer hetzelfde uit want de gevels uit 1929, die overeind bleven staan, werden opnieuw gebruikt. Binnen is er het nodige veranderd.

Begin 2018 ging het gemeentehuis van Waalre weer open, 5,5 jaar na de aanslag. Het gebouw kreeg de naam Huis van Waalre omdat er ook een bibliotheek, grand café en theaterzaal zitten. Voor de toegangsdeur zijn palen gezet om te voorkomen dat er nog eens iemand naar binnen rijdt. Rond het gebouw liggen grote sierkeien die het gebouw tegen indringers moeten beschermen.

De oude werkplek van Frank werd een flexplek in een moderne kantoorruimte. “Het is heel triest dat het oude deel verloren is gegaan. De binnenkant was mooi met het houtwerk. Maar als ik terugdenk aan het kleine kantoortje, vind ik dat wij er op vooruit zijn gegaan. We hadden voor de brand een mooi gemeentehuis, maar we hebben nu ook nog een mooi gemeentehuis. Naar mijn gevoel een van de mooiere van Nederland.”