Houben was destijds afdelingschef van de politie. “Ik lag lekker thuis in bed te slapen. Ik werd om 3.24 uur gebeld door twee collega’s die er als eersten bij waren. Toen was ik heel snel wakker. Ze zeiden dat ze een auto in het gemeentehuis zagen staan en dat het gemeentehuis in brand stond.”

Ben van Otterdijk gaf die bewuste nacht als hoofdofficier van dienst leiding aan alle brandweermannen. Binnen twintig minuten was hij bij het gemeentehuis. “Ik kende het gebouw. Wij als brandweer hadden ook een kantoor in het gemeentehuis. Ik zag al snel: dit gaan wij niet houden, dit gaat eraan. Drie kwartier later stond de vleugel in lichterlaaie.”

Zijn brandweermannen bleven de hele nacht als professionals het vuur bestrijden. Toch zag je volgens hem ook het besef dat hún gemeentehuis in vlammen opging. “Je zag die mannen denken: hier ben ik getrouwd, hier heb ik mijn dochter aangegeven. Het deed toch iets met ze.”

Voor de politie brak een drukke tijd aan. Politiechef Houben: “Het ging om een bewuste aanslag op het gemeentehuis. We gingen nadenken over scenario’s. Wat kan hier aan de hand zijn? Wat kan er mogelijk nog meer gebeuren en welke maatregelen moeten wij daarvoor nemen? Er was heel veel onduidelijk over de aanleiding van deze aanslag. Dat heeft veel impact op de collega’s en uiteraard werd er extra inzet verwacht.”

“Dezelfde nacht hebben wij maatregelen genomen bij de woning van de burgemeester. Wij hebben na deze aanslag langdurig verhoogd toezicht gehad in Waalre. Politiepatrouilles op heel veel verschillende plekken. Dat heeft veel gevraagd van de mensen.”

De verhalen die Houben van buurtbewoners te horen kreeg, maakten indruk. Vooral toen ze voor het eerst zelf het getroffen gemeentehuis zag. “Dat het een aanslag was, raakt je enorm. Ik stond letterlijk aan een zwart hek. Buurtbewoners kwamen naar mij toe. Toen voelde ik wat dit met hen deed. Mensen die verhalen vertelden: over geboortes die daar aangegeven zijn, huwelijken die daar voltrokken zijn. Dan zie je hoe belangrijk zo’n gemeentehuis daar is.”

“Niemand van ons gaat deze aanslag vergeten. Ik denk dat de wijkagenten hier nog regelmatig bij stilstaan. De collega’s die dit van dichtbij hebben ervaren ook. We hebben het er nog regelmatig over.”

“Het is frustrerend dat er nooit een dader is opgepakt, maar ik blijf wel hopen. Ik hoop dat, mede door de beloning die het Openbaar Ministerie nog uitlooft, er toch een moment komt dat iemand zegt: ’Ik ga hierover praten’."

Hoewel brandweerchef Van Otterdijk al snel zag dat het monumentale gebouw als verloren moest worden beschouwd, deed hij alles wat hij kon om in ieder geval nog een deel van het gemeentehuis te redden.

“Normaal hadden we vanwege instortingsgevaar gekozen voor de sloopkogel, maar dat hebben we nu niet gedaan. Daarmee hebben we voor de gemeenschap toch nog de oude, monumentale muren kunnen behouden. Ik ben daar wel een beetje trots op, maar als het onveilig was geweest, hadden we moeten slopen. Veiligheid boven alles.”