Het is elf uur als Annet (80) en Els (81) hun stoeltjes neerzetten. “We zitten er helemaal klaar voor”, begint Els. “Hoe laat het hier begint, geen idee.” Dat weet Annet wel: “Om half acht, en om vier uur mogen we het plein op.” Het evenement begint een half uurtje eerder dan normaal omdat er dit jaar ook een kinderkoor meedoet.

De twee dames moeten negen uur wachten tot het begin van de operavoorstelling. “We willen de plekjes die we elk jaar hebben, daar moet je iets voor over hebben. Maar ik vind er eigenlijk helemaal niks aan”, lacht Annet terwijl ze naar de opbouw kijkt. “Nu is het gewoon saai. Thuis denken ze ook dat ik gek geworden ben, maar ze weten als de opera hier is, dat ik er zit.”

De twee dames kijken enorm uit naar de avond. “Het lijkt dan alsof we in Italië zitten, zo met z’n allen op het plein en met de muziek.” En de temperaturen doen ook denken aan het buitenland: 31 graden en een brandende zon. Els heeft de nodige maatregelen genomen: “We hebben genoeg water bij ons en een paraplu tegen de zon. En voor straks een fles wijn met hapjes erbij.”

Om halftwaalf komen de volgende opera-fans ook richting de parade. Ruud uit Den Bosch heeft veertig kilo ijsklontjes bij zich. Met vijftien man zit hij straks de genieten van de voorstelling, althans dat hoopt hij. “We zijn wel een beetje gek geworden dat we hier achtenhalf uur gaan zitten wachten. Maar met een wijntje wordt het wel gezellig. Wij halen de opera meestal niet eens door al die wijntjes.”