Kijkdag in Zundert: publiek rijen dik bij de winnaar van het corso
Traditiegetrouw is de dag na het corso de kijkdag. Op een groot plein staan de kleurrijke wagens gebroederlijk naast elkaar. Dit is de laatste mogelijkheid om ze te bewonderen, want dinsdag worden de wagens met een grote hijskraan en grijpmachines uit elkaar getrokken en in containers afgevoerd.
“Ik vind anderen toch mooier."
Bij de winnaar Klein-Zundertse Heikant staat het tien rijen dik. De act, Freeland Festival, wordt nog één keer opgevoerd. Met een DJ op de wagen lijkt het alsof je op een groot festival staat. Het veroorzaakt de nodige glimlachjes en swingende heupbewegingen bij het publiek.
Bekijk hier de samenvatting van Corso Zundert:
Een terechte winnaar, toch? Nou daar is Elly uit Rucphen het niet helemaal mee eens. Ze lacht: “Hij is heel mooi…” Na een korte stilte komt de maar: “Ik vind anderen toch mooier, zoals de paarse bomen. Maar ik ben maar een leek, ik heb geen idee hoeveel werk het is en of er speciale technieken zijn gebruikt.”
“Ik durf wel te zeggen dat dit mooier is dan de carnavalswagens in Bergen op Zoom.”
De kritische Elly komt elk jaar naar Zundert voor het corso. “Meestal op zondag, maar gisteren kon ik niet. Daarom ben ik vandaag met de kinderen hier om alles eens goed te bekijken.” Wie dat ook doen zijn Jeroen en Janneke uit Hoogerheide. “Wij zijn hier voor de eerste keer. We werden nieuwgierig door alles wat we al in de media gezien hadden.”
Het stel kijkt zijn ogen uit. “Ik durf wel te zeggen dat dit mooier is dan de carnavalswagens in Bergen op Zoom”, zegt Jeroen voorzichtig. Ook voor Janneke is er een andere winnaar; ze gaat net als Elly voor de paarse bomen. “Die is heel breekbaar. Die wagen valt op omdat-ie zo iel is. De rest is zo’n massa, deze is anders en valt daardoor op.”
“Ik kijk naar de kleurcodes, of het allemaal wel klopt."
Wie er ook rondloopt, is de 76-jarige Dirk uit het dorp zelf. “Ik zorg voor de bloemen voor buurtschap ’t Stuk. De oudjes moeten plukken, die kunnen niet meer bouwen”, zegt hij met een lach. Dirk kijkt met een professionele blik naar de corsowagens. “Ik kijk naar de kleurcodes, of het allemaal wel klopt. Wij hebben een nijlpaard gemaakt, een heel grijze wagen. De rest is kleurrijker.” En dat vindt de bloemenkweker toch wel een beetje jammer. Ze werden uiteindelijk zevende. “Maar je moet soms wat proberen.”
Na deze dag vallen Dirk en alle andere corso-deelnemers in Zundert vier maanden in een zwart gat. In januari begint alles weer van vooraf aan. “Dan beginnen we met tekenen, knollen planten, het veld onderhouden en bouwen.” Maar eerst nog een paar uur genieten van de kleurenpracht van dit jaar.
