De 60-jarige Wim uit Den Bosch had een moeilijke jeugd en ze waren arm thuis. Hij wilde zo min mogelijk thuis bij zijn ouders zijn, maar op school was hij ook niet graag. “In de kleuterklas droeg ik goedkope kleding en ik kreeg tijdens de lunch geen melk, omdat het schoolgeld niet was betaald”, vertelt hij. “Dat hadden de kinderen uit mijn klas in de gaten en daarom werd ik gepest. Vanaf groep 2 ging ik niet meer naar school. Net zoals mijn vijf broers en zussen.”

Lezen en schrijven heeft Wim dus nooit geleerd. Tot zijn 13e jaar was Wim vooral op straat te vinden. Tot hij een baan aangeboden kreeg in de olie-industrie. Na de geboorte van zijn zoon ging hij op zoek naar ander werk. Na verschillende tijdelijke baantjes ging hij werken als loodgieter. Maar daar werd ontslagen omdat hij als analfabeet niet meekon met de digitale tijdperk.

"Mijn vader heeft altijd tegen mij gezegd dat er niks van mij terecht zou komen. Dat heb ik lang in mijn achterhoofd gehouden." De dag na zijn ontslag besloot Wim naar school te gaan. "Ik wilde goed leren lezen en schrijven”, zegt hij. “Ik kon echt helemaal niks. Ik ben op mijn 52ste begonnen op het niveau van de kleuterschool.”

Inmiddels kan Wim redelijk goed lezen en schrijven. Het lukt hem om na zijn schooltijd weer aan een baan te komen. Sindsdien werkt de ex-analfabeet bij een lekdetectiebureau. "Ik moet uitzoeken waar een vochtplek of een lekkage vandaan komt. Dan schrijf ik in een rapport hoe klusmannen dat kunnen oplossen", legt hij uit. "Ik had vroeger nooit gedacht dat ik zoiets zou gaan doen."

Naast zijn fulltime baan zet Wim zich volop in voor laaggeletterdheid. Hij is ambassadeur van stichting ABC leer mee, een organisatie die gratis taallessen aanbiedt. Als ambassadeur geeft hij regelmatig uitleg aan instanties wat laaggeletterdheid is en en hoe je het kunt aanpakken.

De afgelopen maanden mocht Wim meedenken over het boek Waarom is Den Bosch Den Bosch? Een speciaal boek voor laaggeletterden om meer te leren over de geschiedenis van de stad. “Ik begrijp als geen ander wat laaggeletterden wel en niet willen”, zegt hij. “Ik hoop dat het laaggeletterden ook écht helpt om beter te gaan lezen", zegt hij.

Wim moet nog ruim zes jaar werken, maar daarna gaat hij zich volop inzetten voor de laaggeletterden. "Dan ga ik naar de pabo en dan ga ik alle nieuwe juffen en meesters uitleggen waar ze op moeten letten in de klas", zegt hij. "Want als ik mijn verhaal vertel voor een groep van twintig kinderen, dan haal ik er precies uit welke kinderen het thuis moeilijk hebben. Die kinderen doen op school bijvoorbeeld niet goed mee, want 'ze begrijpen het toch niet'. Ik wil voorkomen dat er meer kinderen opgroeien zoals ik."