Trots wijst Joke naar een hoog wit gebouw met blauwe ramen. "Daar zat de faculteit Elektrotechniek. Geweldig om weer terug te zien. Dit brengt een hoop herinneringen naar boven."

Joke is terug op de campus in Eindhoven, waar ze van 1964 tot 1971 studeerde. Als enige meisje tussen 200 jongens. "Ik weet nog goed dat ik op mijn eerste dag de collegezaal binnenkwam. Ik wist niet wat ik zag. Daar zaten alleen maar jongens en niet één meisje. Dat had ik helemaal niet verwacht. Ik ben gewoon gaan zitten. Want ik kwam voor het college, niet voor de studenten."

Het was in 1964 niet gewoon dat meisjes gingen studeren. En al helemaal niet elektrotechniek. Joke legt uit: "Ik werd gestimuleerd door mijn moeder. 'Kind ga toch studeren, werken kan altijd nog', zei ze."

Joke viel op. "Sommige hoogleraren vonden het leuk en bijzonder dat een meisje in de zaal zat. Anderen vonden het raar. Ze zagen mij letterlijk en figuurlijk niet zitten. Die begonnen het college met: 'mijne heren'. Terwijl ik op de eerste rij zat."

Joke liet zich er niet door weerhouden. Wat ze wel lastig vond, was dat er voor haar geen rolmodel op de universiteit was. Iemand op wie ze zich kon richten, die kon dienen als voorbeeld. "Er waren wel vrouwen, maar die waren secretaresse of hadden andere ondersteunende taken. Later werd ik zelf dat rolmodel, daar ben ik trots op."

Joke wijst een laag wit gebouw aan. "Dat was de W-hal. Daar kregen we praktijkonderwijs. Als ik daar bezig was, dan liepen er soms mensen voorbij die echt terugkwamen en nog eens keken om er zeker van te zijn dat ze een meisje hadden gezien."

Enige vrouw in een mannenwereld had ook zo zijn voordelen. "Ik werd vaak naar voren geschoven en kreeg een hoop kansen die anderen niet kregen. Als er bijvoorbeeld buitenlandse gasten kwamen, mocht ik die mee ontvangen. En ik werd meteen gevraagd voor het bestuur van de studievereniging."

Dat bracht tegelijk ook druk met zich mee. "Als je in de schijnwerpers staat, dan wil je het goed doen. Ik voelde wel dat ik moest presteren."

In 1971 studeerde Joke af. Als eerste vrouw aan de faculteit Elektrotechniek. De diploma-uitreiking zal ze nooit vergeten. "Dat was echt een happening. Mijn hoogleraar was lovend. Maar eigenlijk te lovend, ik werd er klein van."

Joke kreeg meteen een baan aangeboden als wetenschappelijk medewerker. Later maakte ze de overstap naar Fontys Hogescholen. Daar heeft ze tot aan haar pensioen allerlei functies vervuld.

Toch zit de liefde voor de TU/e nog diep. "Dit blijft altijd een bijzondere plek voor mij. Voor mijn hele gezin trouwens. Want zowel mijn man als onze drie kinderen hebben hier allemaal gestudeerd."

Dit artikel is onderdeel van een serie waarin we terugblikken op het Brabant van vroeger en is gebaseerd op onderzoek van Het PON & Telos.