Robin Schoonus en de verdachte waren tot dat moment goede buren van elkaar in hun flatgebouw aan de Mascagnistraat in Tilburg. Robin wist dat zijn buurman psychische problemen heeft. "Hij kan ineens doordraaien en ik heb daarover ook contact gehad met de wijkagent en woningcorporatie WonenBreburg maar hij kreeg niet de hulp die hij nodig heeft", vertelde hij destijds.

Op 4 juni ging het helemaal mis. Jan Willem stond aan de deur bij Robin met een pikhouweel, omdat hij dacht dat zijn zoon daar was, maar die zit in een jeugdinstelling in Terheijden. In zijn woedde vernielde de verdachte een raam. Toen Robin daarover verhaal haalde bij zijn buurman, liep het compleet uit de hand.

Jan Willem vertelt daarover in de rechtbank: "Het werd mij zwart voor de ogen en ik pakte hem bij zijn strot." Dat hij ook een mes zou hebben gebruikt, is volgens de officier van justitie niet bewezen.

Robins keel werd zolang dichtgeknepen dat het hem letterlijk zwart voor de ogen werd. Hoewel de vriendin van Robin de dolgedraaide buurman beet, lukte het haar niet om hem van haar vriend af te krijgen. Pas toen een andere buurman te hulp schoot, kreeg het slachtoffer weer lucht.

Een arrestatieteam pakte de buurman korte tijd later op. In het cellencomplex zei hij tegen agenten: "Ik pak hem nog wel en ik maak hem kapot." In de rechtbank probeert de verdachte dat te verklaren: "Ik was zo boos. Ik kan het mij niet meer herinneren, maar ik kan me wel voorstellen dat ik dit gezegd heb."

Jan Willem werd door een psycholoog en een psychiater onderzocht en die concluderen dat hij veel psychische problemen heeft. Ze stellen borderline, PTSS, ADHD en een vorm van schizofrenie bij hem vast en de man is daarnaast zwakbegaafd en antisociaal.

De officier van justitie vindt de aanval op Robin een poging tot doodslag, maar acht de verdachte volledig ontoerekeningsvatbaar. Daarom eist ze tbs met dwangverpleging. "Dat lijkt mij het beste", zegt Robin. "Alleen dit was allemaal niet nodig geweest als hij op tijd hulp had gehad. Ik zit nu met een trauma."

Jan Willem weet nu ook dat hij hulp nodig heeft voor zijn woede-uitbarstingen en waanbeelden. "In de cel kreeg ik onder dwang medicijnen. Ik was daar heel boos over, maar het hielp wel. In de gesprekken met de psycholoog en psychiater herkende ik heel veel van mijn problemen." Hij biedt Robin ook zijn excuses aan.

Toch wil liever niet gedwongen worden opgenomen. Hij ziet meer in begeleiding en bijvoorbeeld een enkelband. Justitie en ook Robin vinden dat onverstandig. "Hij is heel wantrouwend naar zorginstellingen, politici en de overheid. Dus het mag niet te vrijblijvend zijn."

LEES OOK: Robin aangevallen door verwarde buurman: 'Stond met mes en bijl voor deur'