In september ging de school met een piepkleine klas van start. De schooldag begint en eindigt met meditatie: “Om rustig te worden in het hoofd.” De wanden in de lokalen blijven zoveel mogelijk kaal zodat er zo min mogelijk prikkels op de kinderen af komen.

Vijf kinderen telt de school, zoals de 11 jaar oude Martin. Na de meditatie moet hij op een kaart waar emoties op staan aangeven hoe hij zich voelt. Na even zoeken geeft hij aan dat hij moe is.

“De juffrouw kijkt naar wat een kind nodig heeft”, zegt hij. “Hoe het voelt. Als je dan even bij het werkje weg moet gaan om te rusten, kan dat meteen. Als het heel erg druk is in de klas heb ik soms wel stilte nodig.”

“We zijn met deze school begonnen omdat er voor veel kinderen geen geschikte plek is. Ze passen niet in het regulier onderwijs en ook niet in het speciaal onderwijs. Deze plek is heel hard nodig voor de kinderen die daarbuiten vallen.”

Geld van de overheid krijgt de school niet en daarom moeten de ouders honderden euro’s per maand betalen. Het begint bij 299 euro per maand voor de kleuters. "Ik kan mij voorstellen dat je het veel geld vindt, maar het is heel erg goedkoop omdat het veel meer kost. Ik doe dit omdat dit nodig is. Het gaat om kinderen die meer verdienen dan weggestopt te worden in een hoekje."

“Hier komen hoogsensitieve of prikkelgevoelige kinderen. We hebben veel kinderen die iets met autisme hebben of in het spectrum vallen. Of kinderen die heel veel aandacht nodig hebben en dat hier kunnen krijgen.”

De vraag is of de kinderen wel goed voorbereid worden op de echte wereld, als je zoveel prikkels wegneemt. Volgens Moesman wel. “We zijn heel veel bezig met sociale vaardigheden. We proberen confrontaties uit. We geven ze de ruimte om dat te voelen, te herkennen en ermee om te leren gaan. Zo maken we ze klaar voor de echte wereld. Op een reguliere school verstopt een kind zich, slaat dicht en functioneert niet meer. Daar leren ze juist niet om te gaan met de wereld.”

De school is nu ruim drie maanden open. Leerling Martin voelt zich helemaal thuis. Hij droomt al over zijn toekomst. “Ik wil gamemaker worden. Of hondenoppas. Een van de twee.”