Marissa was gastgezin voor Oekraïners: 'Maar ik ben geen moeder Theresa'

19 december 2022 om 19:00 • Aangepast 20 december 2022 om 08:39
nl
Marissa Gort uit Roosendaal ving het Oekraïense gezin van Anastasiia Knysh negen maanden op. “Maar ik ben geen Moeder Theresa, hoor!” Ze heeft zo haar reden om zich niet opnieuw aan te melden, ondanks een dreigend tekort aan gastgezinnen. Door de winter in Oekraïne, groeit namelijk de vluchtelingenstroom. Het Rode Kruis roept vrijwilligers op zich te melden.
Profielfoto van Niek de Bruijn
Geschreven door
Niek de Bruijn

Toen Marissa dit voorjaar het oorlogsdrama op televisie zag, wilde ze direct hulp en ruimte aanbieden. “Je maakt een keuze om ze te helpen. Als je A zegt, moet je ook B doen.”

Daarom schreef ze zich in maart in bij Takecarebnb, dat statushouders in contact brengt met gastgezinnen. Een reactie bleef uit. Marissa deed daarover haar beklag en kreeg een bericht van een Rode Kruis-medewerker. Die had een Oekraïens gezin in huis, dat moest worden overgeplaatst. Zo kwamen Anastasiia, haar man Alex en hun zoontje Nikita in Roosendaal terecht.

"We wisten niet of we een uur later wakker zouden worden van het luchtalarm, of dood zouden zijn."

Aan het begin van de oorlog verhuisde het Oekraïense gezin van Kyiv naar een andere stad in Oekraïne. “Maar mijn man zei dat het binnen een week compleet anders kon zijn. We wisten niet of we een uur later wakker zouden worden van het luchtalarm, of dood zouden zijn. Daarom moesten we vluchten naar het buitenland”, vertelt Anastasiia.

Een gevaarlijke reis. Auto's werden beschoten door de Russen en er vielen bommen. “Het was ongelofelijk eng om te vluchten, dus besloten we een paar dagen te wachten”, kijkt ze terug. Uiteindelijk lukte het te vluchten via Moldavië en Polen naar Nederland.

"Het luchtalarm hier zorgde wel voor paniek."

In het begin was het erg wennen voor beide partijen. “Toen ze hier net kwamen en het luchtalarm afging, zorgde dat wel voor paniek", vertelt Marissa. "Ook toen er een vliegtuig overkwam: de laatste keer dat ze dat zagen, vielen er bommen.”

Marissa hielp het gevluchte drietal met alledaagse dingen, zoals boodschappen, financiën en het maken van doktersafspraken. Inmiddels heeft het gezin dankzij haar een eigen woning in Roosendaal. Nikita gaat naar voetbal en de ouders volgen Nederlandse lessen. “Ze willen echt meegaan in de maatschappij.”

“We willen dit gezin namelijk blijven helpen.”

Ondanks alle hulp van mensen zoals Marissa, zoekt het Rode Kruis meer gastgezinnen. Hoeveel dat er momenteel in deze provincie zijn, kan een woordvoerder helaas niet zeggen. “Het is een soort rekenmodel, waarbij je het tekort afzet tegen het aantal gastgezinnen dat je nodig hebt om een match te kunnen maken. Omdat we met verschillende districten werken en niet per provincie, is dat voor Brabant als geheel lastig uit te diepen.”

Wel is bekend dat alleen al in de Randstad 1500 gezinnen worden gezocht. En zeker 62 procent van de Oekraïense vluchtelingen wordt door RefugeeHomeNL in de regio Randstad en Eindhoven geplaatst.

Ondanks de hoge nood, meldt Marissa zich niet opnieuw aan. “We willen dit gezin namelijk blijven helpen.” Wel wonen de zus en vriendin van Anastasiia, dankzij Marissa, inmiddels al een half jaar bij haar schoonouders. Alex’ zus en haar dochters verblijven al enige tijd in opvanglocatie De Brink.

"Hier kan ik leven, in Oekraïne moest ik overleven."

De inmiddels zwangere Anastasiia is Marissa en haar man eeuwig dankbaar. “We kwamen hier met niks en hebben nu alles. Hier kan ik leven, in Oekraïne moesten we overleven. Ze hebben ons leven gered.”

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.