Prins Huib had zich zijn debuut als hoogheid wel anders voorgesteld: “Het was wel even schrikken zo voor kort voor carnaval. Ik ging vorige week onderuit op een gladde weg toen ik naar mijn werk fietste. In het ziekenhuis bleek dat mijn ellenboog gebroken is.”

Adjudant Sjakie: “Het was wel even spannend wat de uitslag zou worden. Gelukkig werd snel duidelijk dat we door konden gaan met de voorbereidingen.” Nu de hoogheid in het gips zit, moet Sjakie alle zeilen bij zetten om de prins de festiviteiten door te loodsen. Gelukkig zijn ze goede vrienden dus daar draait hij zijn hand niet voor om.

"Pas vroeg mijn vrouw nog hoe het met mijn Valentijntje was. We zien of bellen elkaar namelijk bijna ieder dag. Nu help ik hem, samen met de hofdame, met aankleden en zijn veters te strikken. We zorgen dat hij er gesteven en gestreken uitziet. Alleen een bezoekje aan het kleinste kamertje moet hij zelf maar uit zien te vogelen. Er zijn ook grenzen”, lacht de adjudant.

De blessure stelt de prins voor meer uitdagingen de komende dagen. “Het omhangen van medailles wordt lastig. Daarbij kunnen de adjudant en jeugdprinses Fleur mij helpen. Ik weet ook nog niet hoe ik in de prinsenwagen moet klimmen. Maar dat gaat goed komen. Desnoods huren we een kraan.”

Zelfs de scepter zal Prins Huib niet voortdurend zelf kunnen zwaaien. Ook daarvoor is hij aangewezen op Sjakie. “Of dat naar meer smaakt? Nee, Huib is en blijft de prins”, klinkt de adjudant resoluut.

Prins Huib: “We gaan er een mooi feest van maken met alle leutige mensen in Loerendonck. Een arm in het gips maakt daarbij niks uit want carnaval zit niet in je pakske of je kiel, carnaval zit in je ziel.”