Özlem werkte in rampgebied: 'Soms zagen hulpverleners het niet meer zitten'

17 februari 2023 om 11:50 • Aangepast 25 februari 2023 om 02:00
nl
Toen ze de verschrikkelijke beelden na de aardbeving in Turkije zag, wilde Özlem Durmus (34) uit Veghel iets doen voor de mensen daar. Ze besloot zich samen met haar zussen Nazli (36) en Naric (29) aan te sluiten bij een hulporganisatie en naar het aardbevingsgebied te af te reizen. Na een week hulp bieden, keerde ze donderdagavond terug in Veghel.

"Naric is arts, zij mocht sowieso mee naar Turkije", vertelt Özlem vrijdagochtend. "Nazli is onderwijskundige en ik ben psycholoog. Het was even de vraag of wij ook mee konden. Gelukkig was er genoeg ruimte, want er waren op het laatste moment wat afmeldingen. Vorige week donderdag vertrokken we. Het was een heel lange reis. Pas een dag later kwamen we aan in Adiyaman." Wat ze daar zag, vond ze superheftig.

"Heel grote delen van Adiyaman lagen plat, compleet verwoest."

"We hadden natuurlijk in Nederland de beelden al gezien. Maar om het daar met eigen ogen te zien... Je zag heel grote delen van de stad plat liggen, compleet verwoest. Iedereen was bezig met hulp bieden, overal stonden tenten. Het was bizar om te zien."

Özlem, Nazli en Naric maakten in Adiyaman deel uit van een medisch team dat daar een veldhospitaal en een veldapotheek ging opzetten.

"De artsen en verpleegkundigen namen daar de zorg voor de slachtoffers op zich. Daar komt heel veel bij kijken en dat moest georganiseerd worden. Er moesten dozen medicatie gesorteerd worden, je moest artsen ondersteunen door bijvoorbeeld iemands bloeddruk of temperatuur te meten. Ik heb als psycholoog ook gesprekken gevoerd met slachtoffers en hulpverleners die het soms echt niet meer zagen zitten. Even een luisterend oor bieden, een klopje op de schouder."

"Mensen kregen crisisaanvallen, barstten in tranen uit."

Iedere dag zagen ze honderden patiënten langskomen. "Ook mensen die crisisaanvallen kregen, die in tranen uitbarstten. Met hen heb ik ook gesprekken gevoerd. Even een rondje mee lopen, vragen hoe het gaat."

Als professional wist Özlem daarmee om te gaan, maar het raakte haar wel. "Maar je uitgangspunt is dan: we zijn hier om dingen te dóen, om die mensen te hélpen. Je probeert dan heel snel te schakelen: jíj hebt hulp nodig. Ik ben nu even sterk, dus wat kan ik voor jou betekenen? Maar nu ik terug in Nederland ben, denk ik er wel weer heel veel over na. Die mensen in het rampgebied hebben echt hulp nodig. Ik roep dan ook graag iedereen op om een bedrag te doneren op Giro555."

"Familieleden zijn allemaal hun huis kwijt."

Bij de verwoestende aardbeving in Turkije zijn meer dan 40.000 mensen om het leven gekomen. Zelf heeft Özlem bij de verwoestende aardbeving in Turkije geen directe familieleden verloren. "Maar ze zijn wel allemaal hun huis kwijt en slapen nu in tenten", vertelt ze. "Dat is ook heftig."

Özlems ouders wonen in de getroffen provincie Hatay. Toch is het niet zo dat ze liever daar had geholpen: "Toen we naar Turkije gingen, was niet duidelijk naar welk gebied we zouden gaan. Toen we daar aankwamen, kregen we te horen: Adiyaman heeft nú een medisch team nodig. Nou, daar waar hulp nodig was zouden we gaan helpen. Het maakte ons niet uit waar."

Nazli (foto: Özlem Durmus).
Nazli (foto: Özlem Durmus).
Naric is arts en kon in die functie veel goed werk doen in het rampgebied (foto: Özlem Durmus).
Naric is arts en kon in die functie veel goed werk doen in het rampgebied (foto: Özlem Durmus).
In Turkije hielpen de Veghelse zussen mee met het opzetten van dit veldhospitaal  (foto: Özlem Durmus).
In Turkije hielpen de Veghelse zussen mee met het opzetten van dit veldhospitaal (foto: Özlem Durmus).

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!