Cees komt uit Lepelstraat en vertrok vier jaar geleden naar Soedan. Daar werkt hij voor een groot familiebedrijf dat voedsel maakt voor de lokale bevolking. Toen hij vertrok, wist hij dat het een land met politieke onrust was. Maar hij zag niet aankomen dat het zo zou escaleren. “De laatste week van de ramadan moest nog beginnen en dat zijn hier heilige momenten.”

In zijn huis in de stad Noord-Khartoem zat hij letterlijk tussen twee vuren in. Het gebied rond de hoofdstad is het strijdtoneel van de twee legers. Toen de zoveelste raket over zijn huis vloog, wist Cees dat het tijd was om te vertrekken. Samen met zes anderen reed hij - met gevaar voor eigen leven - naar het zuiden van de stad, waar het iets rustiger is.

“Dat was wel even spannend, want dan kom je die soldaten tegen. Die zetten geen geweer op je hoofd, maar houden je wel onder schot”, zegt Cees. “Gelukkig zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen, want ik hoor ook andere verhalen. Maar dat hangt echt van je eigen houding af. Opletten en nederig zijn. Die soldaten zijn net zo zenuwachtig.”

Nu zit Cees in een appartement in Soba, op zo’n acht kilometer van de zware gevechten. “Nu hoor ik alleen schoten in de verte.” Ook heeft hij nu weer water en stroom, in tegenstelling tot Noord-Karthoem. “Daar had ik me zes dagen niet gewassen”, zegt Cees. “Ik heb hier eten voor drie dagen als ik het rustig aan doe. En nu moet ik vooral alert blijven. Natuurlijk ben ik bang, maar je moet niet in paniek raken. Zorgen dat je bij ramen en deuren wegblijft.”

Cees heeft twee dochters die in Bergen op Zoom wonen. Zijn vrouw en jongere kinderen wonen in Dubai. “Een paar dagen voor de oorlog uitbrak, had ik toevallig al een vlucht terug geboekt. Maar die ging natuurlijk niet meer door.” Ze houden contact door iedere dag te bellen. “Je probeert rationeel te zijn en ik maak ze niet ongerust. Maar zij googelen ook en maken zich zorgen. Ik blijf de positieve gedachte houden dat het een dezer dagen gaat veranderen.”

Volgens de ambassade staan er twee transportvliegtuigen klaar voor evacuatie. Maar zolang er gevochten wordt rond het vliegveld, vertrekken die niet. En dus zit Cees voorlopig vast. “Ik denk dat er binnen nu en vijf dagen meer duidelijk wordt. Laten we hopen dat het einde van de ramadan mensen aan het denken zet. Want de bevolking hier zou niet moeten lijden onder macht, ego en geld."