Helpen deed Pater Poels graag, vertelt Johan Willemse. Willemse maakte Poels jarenlang van dichtbij mee in Huize Poels, een Tilburgse opvang voor dak- en thuislozen die door Poels was opgericht. Huize Poels was de eerste daklozenopvang van Tilburg en zou later overgaan in Traverse. Van 1978 tot 1982 werkte Willemse er met pater Poels, die toen overigens al geen pater meer was. In 1969 stapte Poels uit zijn ambt omdat de kerk volgens hem nauwelijks nog aandacht had voor de noden van mensen. Toch bleef hij bekend staan als 'pater Poels'.

“Ik ben geen hulpverlener, ik help”, zei Gerrit Poels altijd. Als de bekendste 'helper' van Tilburg stelde hij geen vragen. Wel was hij altijd keihard aan het werk voor anderen. Sinds 1990 stapte Poels iedere nacht om twee uur op de fiets om brood rond te brengen dat hij een dag eerder had opgehaald bij Tilburgse bakkers.

365 dagen per jaar fietste hij gemiddeld dertig kilometer door de stad, zijn fietstassen volgeladen met overgebleven brood. Dat liet hij vaak achter in een tas aan de deurklink, zodat zijn hulp ongezien bleef. Hij kwam zo bekend te staan als de broodpater. Maar Poels bood al veel eerder een helpende hand aan de minderbedeelden.

“Het was een ruige tijd”, memoreert Willemse. “Ik werd uitgenodigd om op gesprek te gaan bij Huize Poels. Ik had nog nooit in zo'n opvang gewerkt. Ik dacht: oh mijn god, dat gaat me niet lukken daar. Maar ik was er vijf minuten en ik vond het geweldig. Het was anti-institutioneel. Ik zat meteen aan tafel met Poels. Ik keek ontzettend tegen hem op, maar hij zat daar heel gewoon. Hij was een heel aardige man. Ik voelde me onmiddellijk thuis. Hier moet ik zijn, dacht ik.”

Willemse werd uiteindelijk coördinator van de opvang. “Het was altijd chaos. Maar die chaos had Poels wel in de hand. Hij had heel veel gezag over de bewoners. Dat kwam omdat hij heel dichtbij ze stond. Eigenlijk herkende hij zich in ze. Poels was ook in armoede opgevoed. Hij heeft ook veel last gehad van het onderdrukkende van de kerk. Dus daar zat veel wederzijdse herkenning.”

Bovendien was pater Poels absoluut niet bang, vertelt Willemse. “Hij had met de meest vreselijke mensen te maken. Mensen die buiten de samenleving stonden. Daarom had hij basale regels waar je je aan moest houden in het huis. Het was ook niet altijd een hele lieve man. Hij kon goed te keer gaan tegen mensen. En dat was ook goed hoor. Dat deed hij altijd heel erg goed.”

Toen hij er ging werken was Willemse 28 jaar oud. Hij heeft in die tijd veel van Poels geleerd, zo legt hij uit. “Het belangrijkste? Als je iemand ontmoet in dit vak, dan moet je ze als mens zien. Poels vroeg meteen aan mensen wat ze nodig hadden. Dat was zijn filosofie. Hij werd daardoor wel eens besodemieterd. Mensen maakten wel eens misbruik van zijn hulp. 'Dat hoort erbij', zei hij dan. Maar hij liet niemand definitief vallen. Hij wist wat iedereen nodig had.”

Wie dat wil, kan maandag tussen vier uur 's middags en zeven uur 's avonds terecht in de St. Lucaskerk in Tilburg om afscheid te nemen van de pater en hem de laatste eer te bewijzen. De uitvaart van Gerrit Poels vindt in besloten kring plaats.

LEES OOK:

Afscheid van overleden Pater Poels in St. Lucaskerk

Pater Poels (93) overleden: hij bezorgde stiekem brood bij arme Tilburgers