Het harmonieorkest, met muzikanten uit Gilze en Riel, werd in 1807 opgericht. "Al ruim twee eeuwen hebben alle leden de club levendig weten te houden", vertelt voorzitter Josette Laurijssen trots.

"Ons geheim? Wij hebben heel wat stormen overleefd, maar het plezier in de muziek is wat ons allemaal bindt. En saamhorigheid, dat staat ook voorop."

Bij de repetitie op maandagavond spelen maar liefst vier generaties mee. Dirigent Jan Hermans brengt alles samen tot een symfonisch geheel: glanzende schuiftrombones, tuba's, de dwarsfluit, hoorn, pauken en alle andere instrumenten.

Sandra Jochems begon als 9-jarig meisje bij Sint Cecilia. De hobo is al 28 jaar lang haar instrument. "Toen ik klein was, stond ik achter het raam enthousiast te zwaaien als de harmonie door de straat liep", vertelt ze. " Mijn hele leven ben ik omringd door muziek, mijn vader speelt ook nog steeds trompet."

Piet Vermeulen (73) is heer en meester over de enorme pauken, waar hij stevig op los roffelt. En dat sinds 47 jaar. "Muziek maken is voor mij ontspanning", zegt hij. "Natuurlijk, als we een concert geven, dan is het focussen. Maar daar doe je het voor: dat de mensen genieten." Piet is voorzichtig als hij naar de toekomst kijkt. "We hebben jeugd nodig, nieuwe aanwas, maar dat valt niet mee."

Na de coronacrisis heeft de harmonie alles op alles gezet om nieuwe muzikanten te vinden, door workshops te geven en scholen te bezoeken. Bij de repetitie spelen er dit keer vier jongeren mee, ze zijn er voor het eerst.

"We hopen dat ze enthousiast zijn, want het is lastig om de jeugd aan ons te binden", erkent voorzitter Josette. "Kinderen zijn druk met allerlei dingen , vaak hebben ze meerdere hobby's. Muziek maken vraagt nu eenmaal veel inzet en toewijding."

De 14-jarige Koen Smulders is wel enthousiast. Als saxofonist speelt hij sinds een jaar mee. Hij wilde meer doen dan alleen lessen volgen. "Gelukkig zijn er meer mensen die de saxofoon spelen, anders gaat alle aandacht naar mij en daar ben ik niet goed genoeg voor", lacht hij bescheiden.

Mooie muziek blijven maken, het liefst nog eens 216 jaar, dat is het hogere doel. Josette: "Door samen de schouders eronder te zetten en van iedere repetitie een feestje te maken, lukt ons dat hopelijk ook. En de derde helft, die is natuurlijk ook belangrijk."

Traditie wordt aangevuld met eigentijdse optredens. Zo gaven de muzikanten onlangs een concert in het aspergeveld om het nieuwe seizoen van het witte goud in te luiden. Ook tijdens de lintjesregen speelden ze. Binnenkort staat er een concertreisje op het programma. Dan gaan ze met z'n allen een weekend weg.

Meegaan met de tijd, lukt dat een beetje? "We doen ons best", zegt de voorzitter. "Met Facebook en Instagram. Al zullen er ongetwijfeld enkele oudere leden zijn die geen idee hebben wat dat inhoudt. Maar de jongeren kunnen ons zo vinden. Ook is er een opleidingscommissie met jonge leden. Zij adviseren ons hoe we het eigentijds kunnen aanpakken. Daar kunnen we nog wat stappen in maken, maar we zijn hard op weg."