Jarenlang stond Peters zelf voor de klas als leraar geschiedenis en levensbeschouwing. "Ik kan dus uit ervaring spreken", vertelt hij. Aan zijn toon is te horen dat dit bepaald niet de eerste keer is dat hij over dit onderwerp rept. "Het kost zoveel tijd en energie om dat ding in de tas te krijgen. Het is gewoon een bron van onrust. Een constante discussie."

In zijn jaren als docent heeft het hem dus veel kruim gekost. Tussen puber en leerkracht worden er namelijk nogal wat woorden aan vuil gemaakt. "Bij Duits mag het wel, hoor je dan. Het werd tijd dat we één lijn zouden trekken." Al is dat volgens Peters nog niet zo makkelijk in Nederland. "We vinden het lastig om grenzen te stellen", reageert Peters hierop. "Terwijl je hiermee ook je kinderen leert om zelf grenzen te bewaken."

De smartphone zelf ziet hij namelijk als een schadelijk apparaat in de klas, dat is ontworpen gebruikers verslaafd te maken en te houden. En het gedogen in de klas? "Dat is alsof je tegen een alcoholist zegt dat hij wel een klein borreltje mag."

Tegenstanders van het verbod wilden mobieltjes juist als hulpmiddel in de klas gebruiken, maar dat ziet Peters niet zitten. "Dat voordeel weegt niet op tegen de afleiding die het veroorzaakt."

De nieuwe regel is niet alleen een richtlijn voor in de schoolbanken, maar volgens de docent ook een levensles. "Als ik ga slapen, ligt dat ding beneden. Als we eten, ligt dat ding er niet", vertelt Peters over zichzelf. "We moeten leren omgaan met iets wat heel veel aandacht trekt. En ik denk dat dat veel meer rust geeft."