Lenneke was op een zaterdag eind juni zoals gewoonlijk aan het werk op haar dierenopvang. “Ik merkte dat er iets niet goed was. Mijn arm sliep een beetje. Een zeurend gevoel. Maar ik was er niet bewust mee bezig.” Op zondag was het rare gevoel er nog. “Ik kreeg een raar gevoel op plekken op mijn been en arm. Alsof de huid daar van ijs was, terwijl het buiten 30 graden was.”

Lenneke meldde zich bij de huisartsenpost en lag dezelfde avond nog ineens aan allerlei infusen in het ziekenhuis. De artsen dachten aan een hersenbloeding. Maar een MRI liet de ware oorzaak zien: MS.

“Ik zette vrij vlot de knop om", vertelt Lenneke. "Ik moet er toch mee leren leven, zei ik tegen mezelf. Accepteer het maar.” Ze kreeg een prednisonkuur en die helpt goed. “Het gaat veel beter, de symptomen zijn heel licht.”

En dus ruimt Lenneke weer de mest van haar 6 ezeltjes en 2 paarden op. “De artsen zeiden tegen me dat met de juiste medicatie, er vaak goed met MS te leven valt.” Ze is dan ook vastbesloten om toch de Nijmeegse Vierdaagse te gaan lopen om geld op te halen voor haar dieren.

Maar de omgeving van Lenneke maakt zich zorgen. “Ze kennen me en weten dat ik altijd maar doorga. Ik moet goed naar mijn lichaam luisteren. Als ik me dinsdag niet goed voel, ga ik niet. Ik ga mezelf niet kapot lopen. Ik moet aan mijn dieren denken. Misschien gaat mijn grootste overwinning wel zitten in het opgeven, omdat ik dat nooit doe.”

Volgens Lenneke is het onzeker of ze de 4 keer 40 kilometer kan uitlopen. “Elke kilometer die ik uitloop is er eentje. Ik zal heel blij zijn als ik dag 1 uitloop. En als ik me dan lekker voel, ga ik naar dag 2.”

In voorgaande jaren haalde Lenneke gemiddeld 1000 tot 1500 euro op bij de Vierdaagse. Daarmee kan ze een maand vooruit. “Financieel is deze opvang pittig. Ik had onlangs een maand van 2500 euro.” Gelukkig heeft haar stichting Anniemals vaste donateurs. “Er zijn altijd mensen die willen helpen bij een grote rekening.”

Lenneke zou door het vuur gaan voor haar dieren. Zo kan het 35 jaar oude ezeltje Sjefke rekenen op veel liefde. “Veel van de dieren hier hebben zoveel meegemaakt, zoals verwaarlozing of mishandeling. Sjefke had een verzorger die dementerend was. Simpele dingen gingen al fout. Goede voeding bijvoorbeeld is heel belangrijk voor een ezel.

De stichting Anniemals van Lenneke is vernoemd naar haar grootmoeder Annie, die ook veel van dieren hield. “Op haar verjaardag in 2020 hebben we de stichting officieel opgericht. Ik ben haar verloren aan corona. Ze zou dan 90 geworden zijn. Ze leeft hierin voort. Dieren zijn overgeleverd aan mensen. Ik wil graag voor hen klaarstaan. En ze een beter leven geven. Wat ze niet altijd hebben gehad.”